วัด สระสองตอนเดิมชื่อวัดใด ไม่มีหลักฐานบันทึกไว้ เท่าที่สืบค้นได้ มีชื่อเรียกอีกว่าวัดดงตำแย บ้างก็เรียกวัดโคกตำแย จากหลักฐานที่ค้นจากบันทึกของเจ้าคณะผู้ปกครองและประชาชนในเขตพื้นที่ สันนิษฐานว่าวัดดั้งเดิมน่าจะสร้างในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนต้น (จากบันทึกของคณะสงฆ์ ว่าร้างมาประมาณ ๗๐๐ ปี และจากคำบอกเล่าต่อๆกันมา ว่า วัดสระสองตอนเดิมนั้นมีมาก่อนวัดราชบรรทม ซึ่งเป็นวัดที่สมเด็จพระนารายณ์ ได้ทรงเสด็จมาคล้องช้างและพักผ่อน ณ ที่บริเวณที่เป็นที่ตั้งของวัดราชบรรทม ในปัจจุบัน) ต่อมาได้กลายสภาพเป็นที่รกร้างว่างเปล่า ในปี พ.ศ. ๒๔๓๖ ราษฎรได้ร่วมกันสร้างวัดขึ้นมาใหม่ (จากบันทึกสำรวจคณะสงฆ์ พ.ศ. ๒๔๙๖) โดยมีการสร้างโรงอุโบสถ ไว้ทำกิจของสงฆ์ ณ บริเวณเนินดินที่ปัจจุบันยังมีร่องรอยของโรงอุโบสถเก่า (และจากคำบอกเล่าของคนเฒ่าคนแก่ว่าเกิดมาก็เห็นมีโบสถ์เก่า อยู่ ณ เนินดินนั้น) แต่ก็น่าจะไม่ได้รุ่งเรืองมากนัก

     จน กระทั่งปี พ.ศ. ๒๕๓๐ คณะสงฆ์อำเภอโคกสำโรง พร้อมข้าราชการ และประชาชน ได้ร่วมกันบูรณะ เพื่อเป็นการเฉลิมพระเกียรติ เนื่องในวโรกาสที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเจิญพระชนมายุ ครบ ๕ รอบ ๖๐ พรรษา และเพื่อเป็นการสงวนที่ดินวัดเก่าและเชิดชูพระศาสนา และมีพระอยู่จำพรรษามาตลอด มีการแต่งตั้งเจ้าอาวาสถูกต้อง และได้รับนิตภัตรตามตำแหน่งเจ้าอาวาส จนมีการเปลี่ยนงานจากกระทรวงศึกษา มาเป็นสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ทำให้วัดตกสำรวจ และได้มีสภาพเป็นวัดร้างตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ อยู่ในการดูแลของสำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดลพบุรี จึงทำให้ไม่ค่อยมีพระสงฆ์มาอยู่จำพรรษา และรกร้างมานานหลายปี จนกระทั่ง พระครูสังฆรักษ์ชล จนฺทสาโร เจ้าคณะตำบลเพนียด ได้นิมนต์พระปลัดมนัส ชยธมฺโม ซึ่งได้ขอลาออกจากตำแหน่งเลขานุการเจ้าคณะอำเภอโคกสำโรง ได้เข้ามาบุกเบิก บูรณะและดำเนินการก่อสร้างเสนาสนะต่างๆ ในเดือน มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๐ โดยในพรรษาแรกที่มาอยู่จำพรรษานั้นมีพระภิกษุสามเณรอยู่จำพรรษา ๖ รูป โดยอาศัยจำวัดในศาลาหลังเก่าบ้าง ปลูกเพิงแบบกระท่อมเพื่อกันฝนบ้าง และบางรูปก็ต้องกางเต๊นท์อยู่จำพรรษา จนกระทั่งได้มีการก่อสร้างกุฏิสงฆ์ ขึ้นมาบ้าง ตามทุนทรัพย์ปัจจัยที่มี