ในช่วงเยาว์วัยเข้าเรียน ป.เตรียม ก่อนที่จะมาจบชั้น ป.๔ จากโรงเรียนวัดพเนินพลู ตำบลบางป่า ซึ่งเป็นโรงเรียนใกล้บ้านตอนนั้นอายุได้เพียง ๑๔ ปี เมื่อเรียนจบได้บอกกับโยมพ่อโยมแม่ว่าจะขอบวชเป็นสามเณร เพื่อศึกษาพระธรรมและอยากทดแทนพระคุณ

     บรรพชาที่วัดตรีญาติ ตำบลบางป่า อำเภอเมืองราชบุรี โดยมี พระครูเมธีธรรมานุยุต (เม้ย มันตาสโย) เจ้าอาวาสวัดราฎร์เมธังกร ตำบลบางป่า เป็นพระอุปัชญาย์

     อุปสมบทเป็นพระภิกษุ เมื่อวันที่ ๒๑ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๙๕ ณ วัดศรีสุริยวงศาราม โดยมี พระศรีธรรมานุศาสตร์ เป็นพระอุปัชฌาย์

     ย้อนอดีตช่วงวัยเด็กว่า “ตอนแรกตั้งใจจะบวชเป็นสามเณรชั่วคราวแล้วก็จะไปเรียนต่อ แต่ปรากฏว่าโยมยายไม่ยอมให้สึก โดยโยมยายบอกว่าให้บวชอย่างนี้ดีแล้ว มองดูเณรสง่าดี ประกอบกับตอนนั้นมีเพื่อนสามเณรที่เรียนนักธรรมอยู่ด้วยกันหลายรูป อาตมาก็เลยเพลินกับการเรียนนักธรรม เรียนบาลี อาตมาชอบทั้ง ๒ อย่าง โดยสามารถจบนักธรรมดอกได้ในเวลาไม่นานส่วนบาลีที่จริงชอบ แต่ไม่ได้สอบเพราะสมัยนั้นครูบาลีหายาก ต้องไปขอจากมหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัยส่งมา “อยู่แค่พรรษาเดียว ครูบาลีที่ขอไว้ก็กลับไป ซึ่งการเรียนบาลีต้องเรียนติดต่อกัน แต่พอไม่มีครูสอนก็เป็นอันต้องหยุด ยอมรับว่าท้อประกอบกับช่วงนั้นสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงนักด้วย” อยู่รับใช้อุปัฏฐากพระศรีธรรมานุศาสตร์ (สุมัติเถระ) เจ้าอาวาสวัดตรีญาติจนกระทั่ง พ.ศ. ๒๔๙๑ พระศรีธรรมานุศาสตร์ ได้รับพระบัญชาจากพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณวงศ์ ให้มาเป็นเจ้าอาวาสวัดศรีสุริยวงศาราม พระอารามหลวง อำเภอเมือง จังหวัดราชบุรี ท่านก็ติดตามมาปรนนิบัติรับใช้ด้วย ครั้นเมื่อมาถึงวัดศรีสุริยวงศาราม พบว่าวัดกำลังทรุดโทรมอย่างหนัก เนื่องจากพิษภัยของการทิ้งระเบิดหลังสงครามโลกครั้งที่ ๒ เสนาสนะต่างๆ ถูกแรงระเบิดขาดการบูรณะ พระศรีธรรมานุศาสตร์และสามเณรไสวในฐานะลูกศิษย์ ได้อยู่รับใช้และร่วมแรงร่วมใจกันพัฒนาวัด แม้จะมีพระภิกษุในวัดเพียง ๕-๖ รูป จึงค่อยๆ ทำการบูรณะ จนสภาพเริ่มฟื้นดีขึ้น