เมื่ออายุ ๑๒ ปี บิดามารดาได้พาไปฝากให้อยู่ศึกษาที่วัดอุตตมาราม ในสำนักท่านอาจารย์โล๊ะผู้เป็นเจ้าอาวาส ได้เล่าเรียนภาษาไทยพออ่านออกเขียนได้ตามแบบโบราณในสมัยนั้น จนจบความรู้ในทางหนังสือของท่านอาจารย์แล้ว ก็เรียนสวดมนต์โดยวิธีต่อปากคำอาจารย์ต่อไป
     เนื่องจากท่านมีอุปนิสัยทางพระศาสนา รักการอยู่อย่างสงบแบบพระ ทั้งมีใจรักเรียนด้วย แม้อาจารย์จะไม่มีวีธีสอนความรู้อย่างอื่นนอกจากสวดมนต์ และฝึกหัดทำงานช่วยพระในวัด ก็ยังพอใจอยู่วัด แม้จะหนุ่มแล้วก็ไม่พอใจจะออกไปอยู่บ้านอย่างเพื่อนฝูงทั้งหลาย ดังนั้น จึงอยู่วัดอุตตมารามเรื่อยมาจนโต
     จนอายุ ๒๑ ปีครบบวช ได้อุปสมบทเป็นภิกษุ ที่วัดอุตตมารามนั่นเอง โดยท่านพระปลัดไชย วัดใหม่เขาดิน เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูโอภาสพุทธคุณ วัดบ้านใน เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระอธิการพุฒ วัดบางตะหวา เป็นพระอนุสาวนาจารย์ เมื่อวันที่ ๑๕ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๓๘ พระอุปัชฌาย์ท่านให้ฉายาว่า ปุณฺณสุวณฺโณ
     ด้วยเหตุที่ท่านพอใจอยู่ในสมณเพศ และต้องการจะอยู่อย่างผู้รู้ จึงสนใจในการเรียน เมื่ออุปสมบทแล้วก็อยู่ปฏิบัติอาจารย์ และประพฤติพรหมจรรย์อยู่ในสำนักวัดอุตตมารามเพียง ๒ ปี ต่อจากนั้นได้ลามาอยู่วัดหัวป้อมใน อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา ศึกษาภาษาบาลี ภาษาซึ่งนิยมเรียกกันว่าหนังสือใหญ่ในเวลานั้น โดยเริ่มเรียนคัมภีร์มูลกัจจายนะ แล้วก็เรียนคัมภีร์ธรรมบท เมื่อเรียนจบ ๒ คัมภีร์พอแปลหนังสือได้บ้างแล้ว ก็หยุดเรียนบาลี เริ่มเรียนกัมมัฏฐานะตามสมควรแก่สมณวิสัยต่อไป
     ตามปกตินักศึกษาปฏิบัติกัมมัฏฐาน ถ้าเบื้องแรกเรียนสมถะจนจิตเชื่องอยู่ในอารมณ์ชำนาญการเข้าออกแล้ว โดยมากมักจะแยกทางหันมาเรียนเวทย์มนต์กันเป็นส่วนมาก พระครนก็เข้าในลักษณะนี้ ดังนั้น โดยเวลาไม่นาน พระครนก็เกิดเป็นพระเวทย์มนต์ขลังรูปหนึ่ง