ปี พ.ศ. ๒๔๘๔ อายุถึงเกณฑ์ต้องเข้าเรียน ได้เข้าเรียนโรียนเรียนเวียงสระ ซึ่งมีครูประสงค์ วรรณโชติ เป็นครูใหญ่ โรงเรียนเวียงสระอยู่ไกลจากบ้านทุ่งกรูดพอสมควร ไม่สามารถเดินทางไปโรงเรียนได้ จึงได้ย้ายไปพักอาศัยอยู่บ้านนางกิ้มพงศ์ ชัยสิทธิ์ มีศักดิ์เป็นอา เรียนอยู่ที่โรงเรียนเวียงสระได้ประมาณ ๑ ปี ได้ย้ายไปที่โรงเรียนบ้านหนองโสน โรงเรียนอยู่ห่างไกลประมาณ ๒ กิโลเมตร ปี พ.ศ. ๒๔๘๘ เรียนจบประถมปีที่ ๔ ที่โรงเรียนบ้านหนองโสน ใช้เวลาเรียน ป.๑-๔ เวลา ๔ ปี ทราบว่าเรียนหนังสือเก่งสอบได้ที่ ๑ บ่อยๆเกือบเป็นประจำเรียนหนังสือรุ่นเดียวกับครูอนงค์ นาคเดช เเย่งชิง ที่ ๑ กันมาตลอด การเดินทางไปมาจากโรงเรียนถึงบ้านลำบากตรากตรำามากเนื่องจากระหว่างทางเป็นป่า ดง มีสัตว์ร้ายนานาชนิด เช่น ช้างป่า เสือ หมี การเดินทางจึงเสี่ยงอันตรายพอสมควร อาหารการกินเเร้นเเค้นมากที่โรงเรียนต้องทำข้าวห่อไปกิน วันไหนไม่ได้นำข้าวห่อไปก็ไมมีอะไรกินต้องหาผลไม้ในป่าบริเวณโรงเรียนรับประทาน จนจบ ป.๔ มีความประสงค์จะเรียนต่ออย่างเเรงกล้า เเต่สมัยนั้นโรงเรียนมีน้อย การติดต่อสื่อสาร ไม่ดี จึงพลาดโอกาสที่จะได้เรียน อีกกับสุขภาพไม่ค่อยดีเป็นพื้นฐานในปลายปีนั้นเองมีโรคระบาดหนักอีกที ตำบลเวียงสระ มีคนล้มตายมาก จึงตัดสินใจไปอยูที่วัดบ้านส้อง กับท่านอา (พระครูอภัยเขตนิคม) เจ้าอาวาสวัดบ้านส้อง เเละเจ้าคณะอำเภอบ้านนาสาร เป็นการหลบภัยไข้ทรพิษ

     ขณะที่อาศัยอยู่ที่วัดบ้านส้องกับท่านพระครูอภัยเขตนิคม ได้รับการชักชวนจากท่านให้บรรพชา ตัดสินใจอยู่หลายวันจึงตอบตกลง ขณะนั้นอายุ ๑๖ ปี พ.ศ. ๒๔๙๑ การบรรพชาหน้าไฟงานบำเพ็ญกุศลศพลุงจิวเก็บศพไว้นานจนเหลือเเต่กระดูก โดยมี พระครูอภัยเขตนิคม เป็นพระอุปัชฌาย์

     ปี พ.ศ. ๒๔๙๑ ได้เข้าเรียนนักธรรม สอบได้นักธรรมชั้นตรี ปี พ.ศ. ๒๔๙๓ ไปเรียนบาลีที่สำนักเรียน วัดโพธาราม ตำบาลพุมเรียง อำเภอไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี เรียนได้เพียง ๑ ปี ครูผู้สอน พระครูชยาภิวัฒย์ ล้มป่วยหนักสอนไม่ได้ จึงต้องหยุดเรียนเเละเดินทางกลับ วัดบ้านส้อง ปี พ.ศ. ๒๔๙๕ ไปเรียนบาลีต่อที่วัดคูหาสวรรค์ อำเภอเมือง จังหวัดพัทลุง

     อุปสมบท เมื่อวันที่ ๑๙ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๙๗ ณ พัทธสีมาวัดเวียงสระ โดยมีพระครูอภัยเขตนิคม เป็นพระอุปัชฌาย์

     ตั้งเเต่ปี พ.ศ. ๒๔๙๕-๒๔๙๙ เรียนบาลีอยู่ที่วัดคูหาสวรรค์ เนื่องจากสุขภาพไม่ไดี จึงจำพรรษาที่วัดคูหาสวรรค์บ้างวัดบ้างส้อง บ้าง