๑. นายกามี เจริญชัย
     ๒. นางคำเขียน เจริญชัย
     ๓. นางคำปั่น เจริญชัย
     ๔. หลวงปู่บุญพิน กตปุญโญ
     ๕. นางวิเศษ เจริญชัย
     ๖. นางทองเทศ เจริญชัย
     ๗. พ.ท. วรเดช เจริญชัย
     ๘. นางเทวา เจริญชัย

     หลวงปู่บุญพิน ได้เรียนหนังสือที่โรงเรียนนาบ่อจบชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔ ระดับการเรียนอยู่ในเกณฑ์ดีมาก หลังจากจบชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔ แล้ว โยมบิดา–โยมมารดาได้ให้ออกมาช่วยงานที่บ้าน เพราะที่บ้านมีอาชีพหลักคือ การทำนา ท่านได้ช่วยงานโยมบิดา–โยมมารดา จนถึงอายุ ๑๗ ปี พอขึ้นทะเบียนทหารแล้วได้ลาโยมบิดา–โยมมารดา ไปอยู่กับพี่สาวที่บ้านนาทม ช่วยพี่สาวค้าขายและเป็นช่างเย็บผ้า พอถึงหน้านาก็ทำนา พอถึงหน้าแล้งก็ต้มเกลือใส่เรือกระแซงไปขาย หมดหน้าเกลือก็รับจ้างขนข้าวล่องเรือตามแม่น้ำสงคราม แม่น้ำโขง ไปขายในตลาดนครพนม ได้ประกอบอาชีพอย่างนี้เป็นระยะเวลาติดต่อกันนานถึง ๕ ปี จนเกิดความเหนื่อยล้าเบื่อหน่ายในการค้าขาย และได้พิจารณาเห็นความทุกข์อยู่ตลอดเวลา

     ในช่วงนั้นหลวงปู่มีศรัทธา อยากบวชในบวรพระพุทธศาสนาขึ้นมาอย่างแรงกล้า แต่พี่สาวอยากให้ครองเรือน หลวงปู่ท่านระลึกได้ว่า โยมบิดาอยากให้บวชให้ท่านเสียก่อนที่จะครองเรือน จึงลาพี่สาวกลับไปปรึกษาโยมบิดา–โยมมารดา ที่บ้านนาบ่อ อำเภอวาริชภูมิ จังหวัดสกลนคร ซึ่งโยมบิดา–โยมมารดาก็อนุญาตแต่โดยดี

     พอ อายุได้ ๒๓ ปี หลวงปู่ได้ตัดสินใจเข้าสู่ชีวิตใต้ร่มกาสาวพัตร์ โดยมีหลวงปู่สีลา อิสฺสโร เป็นผู้รับไว้และได้รับเป็นนาค ต่อมาหลวงปู่สีลา อิสฺสโร ได้ทำบุญอุทิศให้โยมมารดา และได้ให้หลวงปู่บุญพิน เป็นผู้รับบวชในครั้งนั้นด้วย

     อุปสมบท เมื่อวันที่ ๖ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๙๘ เวลา ๑๔.๓๕ น. ณ วัดป่าอิสระธรรม บ้านวาใหญ่ ตำบลวาใหญ่ อำเภออากาศอำนวย จังหวัดสกลนคร โดยมี หลวงปู่สีลา อิสฺสโร วัดป่าอิสระธรรม บ้านวาใหญ่ ตำบลวาใหญ่ อำเภออากาศอำนวย จังหวัดสกลนคร เป็นพระอุปัชฌาย์ หลวงปู่อุ่น อุตฺตโม วัดอุดมรัตนราม อำเภออากาศอำนวย จังหวัดสกลนคร เป็นพระกรรมวาจาจารย์ หลวงปู่ผ่าน ปญฺญาปทีโป วัดประทีปปุญญาราม อำเภออากาศอำนวย จังหวัดสกลนคร เป็นพระอนุสาวนาจารย์