เนื่องจากประวัติของพ่อท่านตุดไม่ได้มีบันทึกไว้เลย เป็นเพียงแต่คำบอกเล่าเสียส่วนใหญ่ เรื่องการกำเนิด ปี พ.ศ. ที่ท่านเกิดจึงเลือนลาง แต่ทว่าผู้ค้นคว้าได้เจอ บันทึกสำรวจพระคณาธิการจังหวัดสุราษฎร์ธานี เมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๖-๒๔๘๗ ของพระมหาเงื่อม อินฺทปญฺโญ หรือ พระธรรมโกศาจารย์ (พุทฺธทาส อินฺทปญฺโญ) ในหอจดหมายเหตุพุทธทาส ข้อมูลในตารางระบุว่า “ตำบลสินปุน วัดโคกตะไคร้ พระอธิการตุด พรหมฺโฆโส อายุ ๖๐ พรรษา ๔๐” เป็นการบันทึกในช่วง พ.ศ. ๒๔๘๖ - ๒๔๘๗ (เมื่อปี ๒๔๘๗ - อายุ ๖๐ = กำเนิดปี ๒๔๒๗)

     และเจอบันทึกสำรวจพระคณาธิการทั่วจังหวัดสุราษฎร์ธานี ในปี พ.ศ. ๒๔๙๔ อีกฉบับ ที่ระบุอายุและจำนวนพรรษาของพระคณาธิการ หรือเจ้าอาวาสวัดทั่วจังหวัดสุราษฎร์ธานีในสมัยนั้น เป็นสมัยที่พระธรรมปรีชาอุดม (พุ่ม โชติปาโล) วัดตรณาราม เป็นเจ้าคณะจังหวัดสุราษฎร์ธานี และบันทึกโดย พระวัตตจารีศีลสุนทร (เกตุ ธมฺมวโร) ศึกษาจังหวัดในสมัยนั้น (ต่อมาเป็นเจ้าคณะจังหวัดราชทินนาม พระเทพรัตนกวี จล.วัดไตรธรรมาราม) ในตารางเนื้อความระบุว่า "พระอธิการตุด พรหมฺโฆโส เจ้าอาวาสวัดโคกตะไคร้ ตำบลสินปุน อำเภอพระแสง อายุ ๖๗ ปี ๔๗ พรรษา” ซึ่งเป็นการบันทึกเมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๔ (เมื่อปี ๒๔๙๔  อายุ ๖๗ = กำเนิดปี ๒๔๒๗) จากหลักฐานข้อมูลมี่พบเจอ ๒ ฉบับ ข้อมูลตรงกัน แสดงว่าพ่อท่านตุด กำเนิดเมื่อ พ.ศ. ๒๔๒๗ ตรงกับปีวอก ไม่ทราบวันและเดือนที่กำเนิด

     อุปสมบทเป็นพระภิกษุ เมื่ออายุ ๒๐ ปี พ.ศ. ๒๔๔๗ ณ พัทธสีมาวัดหาดสูง โดยมี พระอธิการกลาย คงฺคสุวณฺโณ วัดหาดสูง เป็นพระอุปัชฌาย์ ไม่ทราบนามพระคู่สวด ได้รับฉายาทางธรรมว่า “พรหมฺโฆโส”

     พ่อท่านตุด ท่านนี้ จะไม่ค่อยมีคนทราบประวัติของท่านเลย เพราะท่านชอบบำเพ็ญธรรม และ ธุดงค์ อยู่ในป่าลึกเสมอ ว่ากันว่า กว่าท่านจะออกมาจากป่าก็มีอายุเยอะแล้ว ถึงขนาดพ่อท่านคล้าย กล่าวว่า ฤาษีในกรง เหตุที่พ่อท่านคล้ายเรียกพ่อท่านตุด ว่า ฤาษีในกรง เพราะ ท่านห่มจีวรย้อมด้วยสีเปลือกไม้ ทำให้จีวรท่านกระดำ กระด่างเหมือนฤาษี และอยู่แต่ในป่าไม่ไปไหนเหมือนฤาษีในกรง ซึ่งท่านมีวิชาแก่กล้ามากๆ และเมื่อเทียบอายุจากปี พ.ศ. ที่พ่อท่านตุดกำเนิดแล้ว เทียบได้ว่าเป็นศิษย์รุ่นน้องร่วมสำนักของพ่อท่านคล้าย เพราะพ่อท่านคล้าย กำเนิด พ.ศ. ๒๔๑๙ มีความอาวุโสกว่าพ่อท่านตุด ๘ ปี แต่มีผู้เข้าใจผิดอยู่จำนวนมาก ว่า พ่อท่านตุดเป็นรุ่นพี่ของพ่อท่านคล้าย อาจจะดูจากการที่พ่อท่านตุดมรณภาพก่อนพ่อท่านคล้าย แต่การมรณภาพก่อนไม่ได้หมายความว่าจะต้องเป็นรุ่นพี่ของพระที่มรณภาพหลัง

     อุปนิสัยและวัตรปฏิบัติของพ่อท่านตุด ท่านชอบอยู่ในป่าและในป่าช้า ชอบปลีกวิเวก สมัยก่อนวัดท่านอยู่ในป่า ท่านชอบเอาข้าวที่ท่านบิณบาตรให้เหล่าบรรดาสัตว์ จนสัตว์ต่างๆ มาอยู่ในวัดเยอะ แม้กระทั่งงูเหลือม และสัตว์เลื้อยคลาน มาอยู่เพราะบารมีท่าน แต่สมัยก่อนมีคนไปยิงงูเหลือมในวัดท่าน ท่านห้ามปราบก็มิฟัง ท่านก็เลยเอ่ยวาจาว่าท่าจะบ้าแล้วนิไอ้บ่าวนี้ นับแต่นั้นมา คนที่ยิงงูเหลือมก็บ้าดังคำวาจาท่านจริง นับว่าพ่อท่านตุด เป็นพระที่มีวาจาสิทธิ์ยิ่ง

     คำเล่าลือของหลวงพ่อตุด วัดโคกตะไคร้ สมัยนั้นที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ เล่ากันว่า พ่อท่านตุด อยู่วัดพรุกง หลวงพ่อคล้ายอยู่วัดสวนขัน ดังนั้นพ่อท่านตุด ลองวิชากับพ่อท่านคล้าย โดยการโยนช้อนที่ฉันข้าวไปยังวัดสวนขัน วัดที่หลวงพ่อคล้ายจำพรรษาอยู่ และหลวงพ่อคล้ายก็โยนช้อนกินข้าวไปให้พ่อท่านตุด อีกทีหนึ่ง นี้เป็นคำเล่าลือของลูกศิษย์พ่อท่านคล้ายกัน

     สมัยก่อนแถวอำเภอฉวาง ไปหาห้วยกันมาก วัดพ่อท่านตุด ก็วัดหนึ่งที่สมัยก่อนบางคนจะไปหา สมัยนั้นพ่อท่านตุด ไม่ได้สร้างเหรียญ แต่ได้สร้าง ทิศหมอนให้คนที่เป็นลูกศิษย์ พ่อท่านตุด พูดว่า ของจากท่านนั้น ถึงเวลามีภัย ไม่ต้องสู้ ให้วิ่งอย่างเดียว ปืนยิงไปถูกหรอก นี้คือคำพูดพ่อท่านตุด ที่เขาเล่าลือกัน โดยมากเหรียญหลวงพ่อตุด นักเลงแถวนั้นชอบใช้กันมาก โดยไม่ใส่ตลับพระ จะเห็นว่าบางองค์พระจะสึกมาก โดยมากจะใส่ไว้ที่แขวน แล้วใช้ผ้าพันอีกทีหนึ่ง

     วัดโคกตะไคร้ ตั้งเมื่อ พ.ศ. ๒๔๕๐ พื้นที่เป็นบริเวณป่าที่ชาวบ้านเรียกว่าพรุกง ซึ่งเป็นบริเวณที่พ่อท่านตุดท่านใช้พำนักพักกาย และเป็นสถานที่ท่านใช้ในการปฏิบัติธรรม เจริญสมาธิ วิปัสสนากรรมฐาน ในส่วนการปกครองสงฆ์ เมื่อสถานที่ดังกล่าวได้เป็นวัด มีความเจริญขึ้น มีพระสงฆ์มาจำพรรษามากขึ้น พระอธิการตุด ท่านไม่ปรารถนาในสมณศักดิ์ใด ๆ ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสเพียงอย่างเดียว โดยได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสวัดโคกตะไคร้ เมื่อ วันที่ ๒๐ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๗๔ จวบจนมรณภาพ