"ไหว้ไปถึงพ่อท่านนุ้ย อย่าติฉินนินทุย หนาพ่อท่านนุ้ยหนา" คือคำบอกกล่าว (ไหว้ครู) ที่พ่อท่านเขียวใช้อาราธนาขอบารมีหรือเพื่อบอกกล่าวแสดงความเคารพต่อพ่อท่านนุ้ย ก่อนที่พ่อท่านเขียวจะทำอะไร เช่น ก่อนจารตะกรุด ก่อนทำผ้ายันต์ ก่อนแสดงอภินิหาร เป็นต้น นั่นคือพ่อท่านเขียวท่านได้ศึกษาวิทยาคมจากพ่อท่านนุ้ย สุวณฺโณ โดยตรง ในด้านคาถาอาคมต่างๆ การรักษาโรคภัยไข้เจ็บ รวมทั้งไสยศาสตร์ ซึ่งในสมัยนั้นเมื่อสำเร็จวิชาจากพ่อท่านนุ้ยแล้ว พระเขียวได้ไปจำพรรษา ณ สำนักไฟ ซึ่งสำนักไฟแห่งนี้เคยเป็นที่พักจำพรรษาของพ่อท่านนุ้ยก่อนที่จะไปรับตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดม่วง พระเขียวก็จำพรรษา ณ สำนักไฟเรื่อยมา ต่อจากนั้นเมื่อพ่อท่านเรือง วัดปากหมาก มรณภาพ ชาวบ้านก็ได้นิมนต์พระเขียวให้ไปเป็นเจ้าอาวาสวัดวิโรจนาราม (ปากหมาก) จากนั้นสำนักไฟก็มีพระสงฆ์มาจำพรรษาเป็นระยะ และได้ยกฐานะขึ้นเป็นวัด คือ วัดธรรมประดิษฐ์ (วัดบ้านเหนือ) ตำบลปากฉลุย อำเภอท่าฉาง ในปัจจุบัน

     พ่อท่านเขียวเป็นศิษย์พ่อท่านสุทธิ์ด้วย สมัยนั้นมีพระสงฆ์นามว่า "สุทธิ์" อยู่ ๒ วัด ๒ อำเภอ คือ พ่อท่านสุทธิ์ ติสฺโส วัดมัชฌิมาราม (หนองหวาย) อำเภอท่าชนะ และ พ่อท่านสุทธิ์ ปิยทสฺสี วัดสุทธาวาส อำเภอไชยา กล่าวคือ พ่อท่านสุทธิ์ทั้ง ๒ เป็นสหธรรมิกกับพ่อท่านเรือง (เจ้าอาวาสวัดวิโรจนารามองค์ก่อนพ่อท่านเขียว) ซึ่งพ่อท่านเรือง กับ พ่อท่านสุทธิ์ วัดสุทธาวาส อำเภอไชยา มรณภาพในช่วงปีเดียวกันคือ มรณภาพประมาณปี พ.ศ. ๒๔๗๕ ก่อนที่พ่อท่านเขียวจะมาเป็นเจ้าอาวาสสืบต่อ เมื่อประมาณ พ.ศ. ๒๔๗๖ เป็นต้นมา จากคำบอกเล่าของคุณตาเตื้อง โตยัง (ผอมเกลี้ยง) กล่าวว่า "พ่อท่านเขียวได้บวชเป็นสามเณรกับพ่อท่านสุทธิ์ ที่วัดสุทธาวาส แล้วสึกไปขอสาวกะว่าจะแต่งงาน แต่ผู้ปกครองของสาวผู้นั้นไม่ยกลูกสาวให้ อยู่มาจนอายุยี่สิบกว่าปีท่านจึงไปบวชแล้วอยู่กับพ่อท่านนุ้ย การบวชครั้งนี้ท่านตั้งใจบวชจะไม่สึกเลย"

     ส่วนพ่อท่านสุทธิ์ ติสฺโส วัดมัชฌิมาราม (หนองหวาย) อำเภอท่าชนะ ท่านมรณภาพใน เดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๔๙๐ ความสัมพันธ์ระหว่างวัดวิโรจนารามกับพ่อท่านสุทธิ์ ติสฺโส นั้นมีมาตั้งแต่สมัยพ่อท่านเรืองเป็นเจ้าอาวาส แต่ว่าพ่อท่านเรืองมรณภาพไปเสียก่อน ในสมัยก่อนการเดินทางยากลำบาก ถ้าเดินทางไปแล้วต้องพักค้างคืน หลวงพ่อสุทธิ์ วัดหนองหวายได้เดินทางมาช่วยพ่อท่านเรืองสร้างและพัฒนาวัดวิโรจนาราม โดยมาจำวัดอยู่หลายราตรี หลังจากนั้นพ่อท่านสุทธิ์ ก็ได้ลาพ่อท่านเรืองกลับไปยังวัดหนองหวาย และพ่อท่านเรืองก็ได้ติดตามพ่อท่านสุทธิ์ไปช่วยพัฒนาวัดหนองหวายด้วย จากคำบอกเล่าของตาเชื่อม ทองภู่ กล่าวว่า "พ่อท่านเรืองได้ติดตามพ่อท่านสุทธิ์ไปที่วัดหนองหวายเพื่อไปขุดหัวตอไม้เคี่ยมที่วัดหนองหวาย เพราะพ่อท่านสุทธิ์มาช่วยพ่อท่านเรือง พ่อท่านเรืองก็ไปช่วยพ่อท่านสุทธิ์เป็นเรื่องของน้ำใจ" จวบจนมาถึงสมัยพ่อท่านเขียว ท่านกับหลวงพ่อสุทธิ์ วัดหนองหวายได้ไปมาหาสู่กันตลอด ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เช่น งานวัด งานบุญ หรือเมื่อมีพิธีต่างๆ ด้วยอายุอานามแล้วเปรียบได้ว่าพ่อท่านสุทธิ์ วัดหนองหวาย เป็นอาจารย์ท่านหนึ่งของพ่อท่านเขียว เพราะพ่อท่านสุทธิ์ วัดหนองหวาย มีอายุมากกว่าพ่อท่านเขียวสามสิบกว่าปี และอีกวัดที่พ่อท่านเขียวมักไปพักจำวัดและไปบ่อยๆ คือ วัดกาฬสินธุ์ (น้ำดำ) อำเภอท่าชนะ เพราะการเดินทางไปกิจนิมนต์สมัยก่อนต้องเดินเท้า ท่านจะแวะพักจำวัดที่วัดน้ำดำเป็นประจำ โดยท่านจะพักจำวัดอยู่กับพ่อท่านข้อย เจ้าอาวาสวัดน้ำดำในสมัยนั้น ซึ่งเป็นญาติของท่าน

     พ่อท่านเขียวกับกับพ่อท่านชุม ธมฺมานนฺโท วัดเวียง อำเภอไชยา สมัยก่อนพ่อท่านเขียวเดินทางไปวัดเวียงบ่อยมาก เนื่องจากพานาคไปอุปสมบท พ่อท่านชุมจะสนทนาธรรมถูกคอกับพ่อท่านเขียวมาก เมื่อท่านเจอกันท่านจะเล่นหมากรุก โดยรุกฆาตกันจนเสมอทุกตาไปโดยไม่มีใครแพ้ใคร และเมื่อพ่อท่านเขียวจะเดินทางกลับวัด พ่อท่านชุมก็บอกว่า เล่นให้ชนะท่านก่อนถึงจะให้กลับ เป็นความหมายโดยนัยๆว่า พ่อท่านชุมยังไม่อยากให้พ่อท่านเขียวกลับวัด บางครั้งพ่อท่านเขียวต้องจำวัดกับพ่อท่านชุม ที่วัดเวียงก็มี พ่อท่านชุมมีอายุมากกว่าพ่อท่านเขียว ๒๑ ปี นอกจากการสนทนาธรรมและเล่นหมากรุกแล้ว คาดว่าพ่อท่านชุมก็ยังเป็นอาจารย์ท่านหนึ่งที่สอนวิชาบางอย่างให้พ่อท่านเขียวและจะมีการแลกเปลี่ยนหรือทดสอบวิชาซึ่งกันและกันอยู่บ้าง

     ต่อมาพ่อท่านเขียวได้ออกจากวัดวิโรจนาราม เดินทางธุดงค์ข้ามภูเขาไปจำพรรษาในเขต อำเภอกะเปอร์ จังหวัดระนอง ทำให้วัดวิโรจนารามว่างเจ้าอาวาส จึงมอบให้พ่อท่านผล อายุวฑฺฒโน ศิษย์ของพ่อท่านเขียวให้ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดวิโรจนาราม สืบต่อมา ขณะนั้นพ่อท่านเขียวท่านจำพรรษาอยู่ที่ อำเภอกะเปอร์ และไม่สามารถสืบทราบระยะเวลาว่าท่านจำพรรษาอยู่ที่กะเปอร์นานเท่าไร แต่พ่อท่านเขียวเป็นที่รักและเคารพนับถือของชาวบ้านปากหมาก แม้ขณะที่พ่อท่านเขียวยังไม่มรณภาพ ชาวบ้านยังบนบานศาลกล่าว (ออกชื่อออกนาม) ขอบารมีท่านให้ช่วยเสมอ จากนั้นชาวบ้านปากหมากร่วมกับพ่อท่านผลได้เดินทางไปนิมนต์พ่อท่านเขียวจาก อำเภอกะเปอร์ จังหวัดระนอง ให้กลับมาจำพรรษาที่วัดวิโรจนาราม (ปากหมาก) อำเภอไชยา เช่นเดิม จากนั้นพ่อท่านเขียวก็กลับมาจำพรรษาที่วัดวิโรจนารามจวบจนมรณภาพ