เป็นบุตรคนที่ ๒ ในจำนวนพี่น้อง ๗ คนด้วยกัน คือ
     ๑. นางทองหย่อน
     ๒. หลวงปู่สุข
     ๓. นางบุญยัง
     ๔. นายดำ
     ๕. นายเฉื่อย
     ๖. นายประเสริฐ
     ๗. นางช้อย
     ของโยมพ่อพัน โยมแม่ฟ้อย

     วัยเยาว์อายุ ๘ ขวบ บิดาถึงแก่กรรม แม่ได้ยกให้เป็นบุตรบุญธรรม หลวงพ่อผิว คันธชาโต วัดป่าหวาย ได้รับเลี้ยงอุปการะให้การศึกษาจนจบชั้นประถมปีที่ ๔ ที่โรงเรียนวัดป่าหวาย

     ในช่วงนั้น หลวงพ่อผิวได้ฝึกสอนสมถะกรรมฐานและวิปัสสนาให้ตั้งแต่ท่านยังเป็นฆราวาส หลังกลับจากโรงเรียนทำการบ้านแล้ว หลวงพ่อผิวให้พักผ่อน พอถึงเวลา ๑ ทุ่มตรงก็ให้นั่งกรรมฐานสมาธิ อายุ ๑๔ ปี หลวงพ่อผิวได้บรรพชาให้ในปี พ.ศ. ๒๔๘๖ จากนั้น เดินทางโดยนั่งเรือเมล์ไปวัดโพธิ์ศรีเพื่อเรียนวิทยาคมจาก พระครูโพธิสาร (หลวงพ่อสุธี)

     อุปสมบท เมื่อวันที่ ๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๙๒ ณ พัทธสีมา วัดป่าหวาย โดยมี พระครูพรหมจริยคุณ (หลวงปู่ดี ธมฺมปญฺโญ) วัดแจ้งพรหมนคร เป็นพระอุปัชฌาย์ พระเจ้าอธิการผิว คนฺธชาโต วัดป่าหวาย เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอธิการแสวง วัดโพธิ์ศรี เป็นพระอนุสาวณาจารย์ ได้รับฉายาทางธรรมว่า "สุขเปโม"

     อุปสมบทแล้วได้จำพรรษาอยู่วัดป่าหวาย ได้ศึกษาพระธรรมวินัย เรียนนักธรรมอยู่ดูแลรับใช้ศึกษาวิชาต่าง ๆ จากหลวงพ่อผิว คนฺธชาโต โดยตลอด