อุปสมบท (อายุ ๒๒ ปี) เมื่อวันที่ ๓ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๙๐ ณ พัทธสีมาวัดชัยมงคล บ้านตูม ตำบลกุดน้ำใส อำเภอค้อวัง จังหวัดยโสธร โดยมี พระอธิการโส จุนโท วัดชัยมงคล เป็นพระอุปัชฌาย์ เจ้าอธิการโส อหิํสโก เป็นพระกรรมวาจาจารย์ เจ้าอธิการอ่อนสา สุจิตฺโต เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาทางมคธภาษาว่า "จารุวณฺโณ" แปลว่า "ผู้มีวรรณะดุจทอง"

     โดยธรรมเนียมของคนอิสาน จะไม่นิยมเรียกขานชื่อของบุคคลที่ตนเคารพโดยตรง ซึ่งเมื่อปี พ.ศ.๒๔๙๖ หลวงพ่อโสมได้รับแต่งตั้งให้เป็นเจ้าอาวาสวัดบ้านเวินชัย และท่านได้จำพรรษาที่บ้านเวินชัยแห่งนี้เรื่อยมา กาลเวลาผ่านไปด้วยข้อวัตรปฏิบัติบวกกับกิริยามารยาทที่งดงาม บรรดาศิษยานุศิษย์พุทธศาสนิกชนที่มีความเคารเลื่อมใสศรัทธาในท่าน ไม่ว่าจะในละแวก ตำบลผือฮี อำเภอมหาชนะชัย หรือ อำเภอค้อวัง จังหวัดยโสธร มักจะออกปากเรียกท่านว่า " หลวงพ่อบ้านเวินฯ " จนเป็นชื่อที่ติดหูของคนในพื้นที่ หลวงพ่อเป็นผู้ที่รักษาพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด โดยมีครั้งหนึ่งในตอนเย็นท่านต้องเดินทางไปรับการรักษาตัวที่โรงพยาบาลยโสธรและต้องค้างด้วย เมื่อถึงแล้วปรากฏว่าผู้ที่ติดตามไปลืมหยิบผ้าสังฆาฏิของท่านไปด้วย ซึ่งในเรื่องพระวินัยข้อนี้มีว่า "...ภิกษุอยู่ปราศจากไตรจีวรมี ผ้าสังฆาฏิ, ผ้าอุตตราสงค์ และผ้าอันตรวาสกสิ้นราตรีหนึ่ง ต้องนิสสัคคิยปาจิตตีย์..." เมื่อหลวงพ่อถามหาผ้าสังฆาฏิของท่านและรู้ว่าไม่มีใครเอามา ท่านบอกว่าให้ตีรถกลับไปเอามา ถ้าไม่อย่างนั้นจะไม่ยอมนอนที่โรงพยาบาล เหตุเพราะกลัวอยู่ปราศจากผ้าสามผืนจนสิ้นคืนหนึ่งจะเป็นอาบัติข้อนี้ และนอกจากนี้เมื่อมีเวลาว่างหลวงพ่อมักให้พระที่อยู่ด้วยอ่านพระปาฏิโมกข์ให้ท่านฟังเสมอ