๑. นายดำ ธนะพิทักษ์
     ๒. นางนุ้ย ธนะพิทักษ์
     ๓. นางเรือง ธนะพิทักษ์
     ๔. นายหีต ธนะพิทักษ์ (พ่อท่านหีต ธมฺมธโร)

     ในวัยปฐม บิดามารดาได้ส่งเข้าศึกษาอักขระสมัย ในสำนักวัดใหญ่ (วัดสุวรรณคีรี) และได้บรรพชาเป็นสามเณร และศึกษาความรู้จนจบชั้นประถมตามที่รัฐบาลในสมัยนั้นกำหนด และต่อมาอุปสมบทเป็นพระภิกษุสงฆ์ตามลำดับ

     เดิมทีท่านได้บรรพชาเป็นสามเณร ณ วัดสุวรรณคีรี (วัดใหญ่) ตำบลขันเงิน อำเภอหลังสวน จังหวัดชุมพร

     ต่อมาเมื่ออายุครบ ๒๐ ปี ประมาณ พ.ศ. ๒๔๓๗ ได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุในคณะมหานิกาย โดยมี พระครูธรรมจารี (หนู) เจ้าคณะแชวงขันเงิน เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอธิการขำ วฑฺฒโน วัดประสาทนิกร เป็นพระกรรมวาจาจารย์

     ต่อมาได้ออกธุดงค์หาความรู้ โดยได้เดินจาริกมาทางใต้เพื่อหาความรู้ที่พอจะพาตัวเองและช่วยคนอื่นได้ จึงได้พบเข้ากับพ่อท่านนุ้ย และได้ศึกษาวิปัสสนากรรมฐานจากพ่อท่านนุ้ยรวมทั้งตำราสายเขาอ้อในเรื่องของยาสมุนไพรรักษาโรคและการทำเครื่องรางของขลังต่างๆ เช่น ตะกรุด แหวนพิรอด ผ้ายันต์ เสื้อยันต์ เป็นต้น จนสำเร็จมีวิชาติดตัว

     ต่อมาได้เดินทางกลับไปยังที่ที่ตนจากมา ไม่ทราบว่าจำพรรษา ณ วัดใดบ้าง แต่ต่อมา เมื่อท่านอายุได้ ๕๕ ปี พ.ศ. ๒๔๗๒ ได้มีชาวบ้านนิมนต์ท่านให้ท่านไปเป็นเจ้าอาวาสวัดนาบุญ ซึ่งสมัยนั้นวัดนาบุญมีความเสื่อมโทรมรกร้างเพราะไม่มีพระมาจำพรรษา

     อุปสมบทเปลี่ยนนิกาย จากมหานิกายเป็นธรรมยุต เมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๒ โดยมี พระธรรมารามคณีสุปรีชาสังฆปาโมกข์ (หนู อชิโต) เจ้าคณะจังหวัดหลังสวน (ชุมพร) วัดโตนด อำเภอเมือง จังหวัดชุมพร เป็นพระอุปัชฌาย์

     ท่านได้ดำรงตำแหน่ง เจ้าอาวาสวัดนาบุญ เป็นกำลังสำคัญในการพัฒนา บูรณะ ปฏิสังขรณ์เสนาสนะ วัดนาบุญจนเจริญขึ้นมาตามลำดับ

     พ่อท่านหีต ท่านเป็นคนรูปร่างเล็ก เข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว สมถะ มีผู้เคารพศรัทธาท่านมากมาย เป็นที่พึ่งทางจิตใจของชาวบ้านนาบุญ ควบคู่กับ บารมีของพระพุทธรูปไม้แกะโบราณ นาม “หลวงพ่อภาร วัดนาบุญ” พ่อท่านหีตท่านได้ใช้วิชาที่ท่านร่ำเรียนมาสงเคราะห์ญาติโยมที่มาพึ่ง ทั้งเรื่องการรักษาโรคแผนโบราณโดยใช้สมุนไพร และการทำเครื่องรางของขลัง เช่น ตะกรุด แหวนพิรอด พิรอดแขน ลูกอม เสื้อยันต์ ผ้ายันต์ พระปิดตา พระเครื่องเนื้อว่านยา เป็นต้น ซึ่งสร้างขึ้นในช่วง พ.ศ. ๒๔๘๑-๒๔๘๖ เป็นที่นิยมตั้งแต่สมัยที่ท่านดำรงขันธ์เป็นอย่างมาก เนื่องจากเกิดประสบการณ์แก่พวกชายชาตรีที่นิยมเครื่องรางของขลังไว้ป้องกันตัว ซึ่งหายากในปัจจุบัน เพราะจำนวนการสร้างที่น้อย

     ส่วนวัตถุมงคลประเภทรูปตัวท่าน เช่น เหรียญ รูปหล่อ รูปถ่าย ได้จัดสร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๕ ปัจจุบันได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก เพราะด้วยความศรัทธาจึงเกิดประสบการณ์เป็นที่ประจักษ์