เมื่ออายุย่างเข้า ๒๓ ปี ได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุ เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๓ ปีขาล ณ พัทธสีมาวัดอัมพาราม โดยมี พระครูรัตนวิมล (แบน มณีรตโน) เจ้าคณะตำบลท่าเคย วัดอินทาราม (วัดท่าเคย) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระมหาข้อง เกสโร วัดอัมพาราม เป็นพระคู่สวด (พระเทพสิทธินายก ป.ธ.๖ อดีตเจ้าคณะจังหวัดสุราษฎร์ธานี วัดไตรธรรมารามฯ) ได้รับฉายาทางธรรมว่า วรปญฺโญ แปลว่า ผู้มีปัญญาอันประเสริฐ

     เมื่ออุปสมบทแล้วได้จำพรรษา ศึกษาพระธรรมวินัย ณ วัดอัมพาราม (วัดม่วง) ช่วยเหลืองานการคณะสงฆ์ ทั้งพ่อท่านนุ้ย สุวณฺโณ และ พ่อท่านชู ฉนฺทเสวี เป็นหัวเรียวหัวแรงหลักในการจัดงานบำเพ็ญกุศล และงานฌาปนกิจศพพ่อท่านนุ้ย ท่านมีความรู้เรื่องว่านยาสมุนไพร ได้เป็นศิษย์คนหนึ่งของพ่อท่านนุ้ยที่ร่วมจัดสร้างพระพ่อท่านนุ้ยเนื้อว่านพิมพ์ต่างๆ และเหรียญเสมาหลังเสือที่แจกเป็นที่ระลึกในงานศพ โดยร่วมกับผู้ใหญ่จันทร์ ธรรมบำรุง ศิษย์ฆราวาสคนสำคัญของพ่อท่านนุ้ย

     ต่อมา ปี พ.ศ. ๒๕๐๐ ต้นๆ ได้ออกเดินทางไปยัง อำเภอตะกั่วป่า จังหวัดพังงา และได้มีชาวบ้านนิมนต์ให้เป็นเจ้าอาวาสวัดพนัสนิคม หรือวัดบางเนียง จวบจนมรณภาพ พ่อท่านเปลื้องท่านคือศิษย์คนสำคัญที่ได้เล่าประวัติของพ่อท่านนุ้ย ปรากฏในหนังสือประวัติพ่อท่านนุ้ยเล่มเดิม ที่เขียนโดย พระเทพสิทธินายก (ข้อง เกสโร) ป.ธ.๖ อดีตเจ้าคณะจังหวัดสุราษฎร์ธานี วัดไตรธรรมาราม

     พ่อท่านเปลื้อง ได้รับการแต่งตั้งเป็นพระสมุห์ ไม่สืบทราบได้ว่าในฐานานุกรมของท่านใด ต่อมาได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระครูสัญญาบัตร ในราชทินนามว่า “พระครูโสภณปัญญากร” เมื่อ วันที่ ๕ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๓๓ ท่านมีอุปนิสัยโอบอ้อมอารี มีความสมถะ มีอุปนิสัยสันโดษ เรียบง่าย พอเพียง มักน้อย เป็นพระสุปฏิปันโนซื่อตรงตามธรรมวินัยของพระศาสดา เป็นพระนักพัฒนา ซึ่งท่านได้พัฒนาวัดพนัสนิคม (วัดบางเนียง) ให้เจริญขึ้นตามลำดับ และใส่ใจด้านสาธารณประโยชน์ มีเมตตาแก่บุคคลทั้งหลาย