ในวัยเด็ก เด็กชายเอียด ได้ศึกษาอักขระสมัยกับบิดาที่บ้าน โดยมีคุณพ่อจัน ผู้เป็นบิดาเป็นครูผู้สอนหนังสือ จนอ่านออกเขียนได้

     เมื่อนายเอียด อายุได้ ๑๕ ปี พ.ศ. ๒๔๒๘ บิดาได้พาไปให้เป็นศิษย์ของวัดหนองช้างแล่น และได้บรรพชาเป็นสามเณรกับพระอาจารย์นาก สมภารวัดหนองช้างแล่นในสมัยนั้น สามเณรเอียด ได้พากเพียรศึกษาธรรมะ และสรรพวิชาต่างๆ เช่น ศิลปะ เลข รวมทั้งอาคมบางประการ เป็นที่รักและไว้ใจของพระอาจารย์นากเป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่าพระอาจารย์นากจะมีกิจนิมนต์ที่ไหน จะพาสามเณรเอียดไปด้วยเสมอ

     เมื่ออายุได้ ๒๑ ปี พ.ศ. ๒๔๓๔ พระอาจารย์นาก พร้อมด้วยพุทธบริษัทญาติโยม ได้นำพาสามเณรเอียด เดินทางไปยังพัทธสีมาวัดควนธานี อำเภอกันตัง จังหวัดตรัง ทำการญัตติอุปสมบทเป็นพระภิกษุ โดยมี พระครูอนาคารคุณธำรง อริยวงศวาที สังฆวาหะ (เอี่ยม) เจ้าคณะเมืองตรัง วัดควนธานี เป็นพระอุปัชฌาย์  พระอาจารย์นาก วัดหนองช้างแล่น (วัดศรีรัตนาราม) เป็นพระกรรมวาจาจารย์ (ต่อมาลาสิกขา) พระใบฎีกาทอง วัดโคกแค (วัดกาญจนบริรักษ์) เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาทางธรรมว่า "ธมฺมปาโล" แปลว่า ผู้ถนอมพระธรรม

     เมื่ออุปสมบทเป็นพระภิกษุ พระอาจารย์นาก พร้อมด้วยญาติโยมก็ได้เดินทางกลับวัดหนองช้างแล่น แต่ทว่า พระภิกษุเอียด ธมฺมปาโล มิได้เดินทางกลับด้วย และได้จำพรรษา ศึกษาพระธรรม ณ วัดควนธานี ในสำนักของพระอุปัชฌาย์จารย์ เป็นเวลา ๑ พรรษา ต่อมาเมื่อออกพรรษา พ.ศ. ๒๔๓๕ ได้ออกธุดงค์ และเดินทางกลับวัดหนองช้างแล่น และจำพรรษาอุปัฏฐากดูแล ช่วยงานศาสนกิจพระอาจารย์นาก ต่อมาพระอาจารย์นากได้ลาสิกขาออกจากสมณเพศเพื่อครองเรือน พระเอียดจึงได้เป็นรักษาการเจ้าอาวาสวัดหนองช้างแล่น

     พ่อท่านเอียดในพรรษาต้นๆ ท่านยังได้ธุดงค์ไปในที่ต่างๆ เพื่อแสวงหาความสงบและวิชาอาคม และได้เดินทางสู่สำนักวัดเขาอ้อ จ.พัทลุง เพื่อจำพรรษาศึกษาวิชา กับ พระอาจารย์ทองเฒ่า ท่านได้แตกฉานในวิชาอย่างมาก และได้นำวิชาไปใช้ประโยชน์มากมาย อีกทั้งอภินิหารต่างๆ เกิดจากการบำเพ็ญตนจนสำเร็จฌาณธรรมขั้นสูง พ่อท่านเอียด เป็นพระอริยสงฆ์ที่มีตบะ เมตตาสูง ท่านได้ช่วยสงเคราะห์ญาติโยมสาธุชน ทั้งรักษา ป้องกัน เป็นที่นับถือศรัทธาของชาวบ้านอย่างกว้างขวาง อีกทั้งเป็นพระนักพัฒนา ท่านได้สร้างเสนาสนะไว้ในวัด เช่น อุโบสถ ศาลา กุฏิ ต่างๆ ท่านมีคุณธรรมประจำตนอยู่คือ อุเบกขา และเมตตาธรรม แม้มรณภาพไปนาน ชื่อท่านยังอยู่ เป็นที่พึ่งทางใจของสาธุชนผู้เคารพศรัทธาอย่างกว้างขวาง โดยเฉพาะวัตถุมงคล เหรียญรุ่นแรกสร้างที่ระลึกอายุ ๘๐ ปี ประมาณ พ.ศ. ๒๔๙๒-๒๔๙๓ รูปถ่ายปี พ.ศ. ๒๔๙๙ ตะกรุด ผ้ายันต์ ต่างๆ เป็นที่หวงแหนมาก เพราะมีพุทธคุณครอบจักรวาล ด้วยศรัทธาบารมีในตัวของพ่อท่านเอียด

     ***วัดหนองช้างแล่น ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อ วันที่ ๔ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๖๕ ในสมัยรัชกาลที่ ๖ ขอพระราชทานฯ โดย พระครูบริสุทธศีลาจารย์ สังฆปาโมกข์ (ลบ ทวิสุวรรณ) วัดตรังคภูมิพุทธาวาส และต่อมาเมื่อ พ.ศ. ๒๔๘๔ ได้เปลี่ยนนามวัด เป็น วัดศรีรัตนาราม แต่ชาวบ้านยังคงเรียกว่า วัดหนองช้างแล่น