ในวัยเยาว์ ท่านมีลักษณะขาวสูง หูยาว พูดจาไพเราะ มีแววตาแห่งความเมตาสูงอยู่เสมอ แม้ว่าท่านจะเป็นคนแข็งแรงแต่ไม่เคยทำร้ายรังแกเพื่อนคนใด แม้สัตว์เป็นก็ไม่ฆ่าแกงเป็นอาหาร ท่านเป็นเด็กฉลาดใฝ่รู้ เล่าเรียนสิ่งใดแล้วมีความสามารถมากกว่าเด็กโดยทั่วไป อีกทั้งช่วยเหลือครอบครัวทำมาหากินมาตลอด และมีจิตใจฝักใฝ่ในทางศาสนา จึงเป็นที่รักโปรดปรานของโยมบิดา-โยมมารดา และญาติพี่น้องเป็นอย่างมาก

     ท่านได้ตั้งใจศึกษาเล่าเรียนที่โรงเรียนวัดยางมณี (ชวนประชาสรรค์) ตำบลม่วงเตี้ย อำเภอวิเศษชัยชาญ จังหวัดอ่างทอง จนจบการศึกษาชั้นประถมศึกษาปีที่ ๖ (ป.๖) ซึ่งในสมัยนั้นคนส่วนใหญ่จะจบแค่ชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔ (ป.๔) จึงเป็นการเรียนจบที่สูงสามารถเป็นครูสอนตามโรงเรียนได้ ต่อมาท่านได้เข้ารับราชการเพียงระยะเวลาสั้นๆ โดยยังคงช่วยเหลือครอบครัวหาเลี้ยงชีพประกอบกิจการค้าขาย

     อุปสมบท เมื่อวันที่ ๓๐ เมษายน พ.ศ. ๒๔๘๖ ณ พัทธสีมาวัดยางมณี ตำบลม่วงเตี้ย อำเภอวิเศษชัยชาญ จังหวัดอ่างทอง โดยมี พระครูสุกิจวิชาญ (ชวน พฺรหฺมโชโต) วัดยางมณี เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอธิการสุวรรณ วัดไร่ เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และ พระอธิการชั้ว วัดตูม เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับนามฉายาว่า “ฉนฺทโสภี”