พระครูสุนทรธรรมรักขิต หรือที่รู้จักกันในนาม พ่อท่านชุ่ม วัดถ้ำใหญ่ เป็นพระสงฆ์ที่เคร่งในวัตรปฏิบัติ พระธรรมวินัย เป็นที่เคารพนับถือของชาวท่าชนะและผู้เคารพศรัทธาอย่างกว้างขวางมาอย่างยาวนาน ท่านสร้างคุณประโยชน์ไว้มากมาย ทั้งสาธารณประโยชน์ และเมตตาสงเคราะห์ญาติโยมที่มาขอพึ่งบารมี ท่านมีวิชาแพทย์แผนโบราณ รักษาโรคโดยใช้สมุนไพร และมีสรรพวิชาด้านความขลัง โดยท่านศึกษาวิชาบางประการจากพ่อท่านสุทธิ์ ติสฺโส วัดมัชฌิมาราม (วัดหนองหวาย) ซึ่งศิษย์เอกหลวงพ่อสุทธิ์ จะมีอยู่ ๒ รูปด้วยกัน คือ พ่อท่านชุ่ม วัดถ้ำใหญ่ และ หลวงพ่อแช่ม วัดพระใหญ่(วัดมหาถูปาราม) {๒ ช ๒ ใหญ่} โดยพ่อท่านชุ่ม วัดถ้ำใหญ่ มีความอาวุโสกว่าพ่อท่านแช่ม วัดพระใหญ่ เป็นศิษย์รักของพ่อท่านสุทธิ์ทั้งคู่

     เมื่อพ่อท่านสุทธิ์เข้าสู่วัยชราสายตาของท่านมองไม่เห็น เนื่องจากท่านเป็นต้อ หรือที่ชาวบ้านเรียกว่า บอดตาใส คือท่านมองไม่เห็นแต่ท่านยังลืมตา สมัยนั้นที่วัดหนองหวายได้มีการจัดงานขึ้น และเมื่อถึงงาน ท่านมองไม่เห็นท่านถามหาพ่อท่านชุ่ม ว่ามาถึงหรือยัง และเรียกให้ไปนั่งข้างๆท่าน เป็นสายใยศิษย์อาจารย์ที่ถ่ายทอดถึงกัน ต่อมาเมื่อพ่อท่านสุทธิ์ มรณภาพ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๙๐ พ่อท่านชุ่ม และ พ่อท่านแช่ม เป็นเจ้าภาพหลักในการจัดงานศพของพระอาจารย์

     พ่อท่านชุ่ม ท่านเป็นพระสมถะ พูดน้อย ตบะสูง และมีวาจาสิทธิ์ ท่านกล่าวอะไร มักเป็นไปอย่างนั้น เป็นที่กล่าวขานกันอย่างมาก เป็นพระดีคู่ท่าชนะและสุราษฎร์ธานีที่มีผู้นับถืออย่างกว้างขวาง ด้วยบุญบารมีที่ท่านสั่งสมมานานตลอดเพศบรรพชิต ท่านเป็น ๑ ในอริยสงฆ์ที่สังขารไม่เน่าเปื่อย เป็นอภิญญาบารมีที่เกิดจากการบำเพ็ญธรรมมาตลอดจนสำเร็จธรรมขั้นสูง เรียกได้ว่าจุลินทรีย์และเชื้อโรคไม่สามารถทำลายได้ กลับเป็นเกราะหุ้มคุ้มกายแทน บรรจุในโลงแก้วประดิษฐานในมณฑปจนปัจจุบัน

     พระครูสุนทรธรรมรักขิต (ชุ่ม รกฺขิโต) ได้ละสังขารอย่างสงบด้วยโรคชรา ณ กุฏิของท่านวัดถ้ำใหญ่ เมื่อวันที่ ๒๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๒๙ ตรงกับวันศุกร์ ขึ้น ๑๔ ค่ำ เดือน ๗ ปีขาล สิริอายุ ๙๒ ปี พรรษา ๗๒ หลังมรณภาพได้ตั้งศพบำเพ็ญกุศลอยู่ระยะหนึ่ง ปรากฏว่าสังขารท่านไม่เน่าไม่เปื่อย ปัจจุบันได้บรรจุในโลงแก้วประดิษฐานในมณฑปวัดถ้ำใหญ่ ให้ประชาชนผู้เคารพศรัทธาได้กราบไหว้บูชาจนปัจจุบัน