ได้รับการศึกษาชั้นต้นจากบ้านเดิม เมื่ออายุ ๑๔-๑๕ ปี โยมบิดาได้นำไปฝากเป็นศิษย์ของท่าน พระครูวิจารณ์ศีลคุณ (ชู) เมื่อดำรงสมณศักดิ์เป็น พระครูธรรมธาตุรักษ์ วัดจะทิ้งพระ อำเภอปทะท่า (สทิงพระ ในปัจจุบัน) จังหวัดสงขลา เพราะเป็นคนคุ้นเคยกัน และเวลานั้น วัดจะทิ้งพระ เป็นแหล่งการศึกษาวิชาการต่างๆ ตามระบบโบราร การก่อสร้ง ต่อเรือ ช่างดินเผา วิจิตรศิลป์ หนังสือและลูกคิด วรรณคดีบทกลอน นาฏะนัจจ์ (แบบราษฎรและแบบหลวง) เป็นต้น

     อายุ ๑๘-๑๙ ปี ได้บรรพชา ณ วัดจะท้งพระ โดยมี พระครูวิจารณ์ศีลคุณ (ชู) เจ้าอาวาสวัดวัดจะทิ้งพระ  เป็นบรรพจารย์ ระหว่างนี้ พระครูวินยาลังการ (เย็น) เจ้าอาวาสวัดราชผาติการาม ผู้เป็นลุง ได้เดินทางออกมาเยี่ยมญาติทางบ้านแหลมกรวด ได้ขอสามเณรเชย กับท่านพระครูวิจารณ์ศีลคุณ (ชู) พาไปกรุงเทพมหานคร

     อุปสมบท เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๕๔ ณ วัดราชผาติการาม โดยมี พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหลวงชินวรสิริวัฒน์ สมเด็จพระสังฆราชเจ้า วัดราชบพิธสถิตมหาสีมาราม ทรงเป็นพระอุปัชฌาย์ พระวินัยมุนี (แปลก วุฑฺฒิญาโณ) วัดราชบพิธสถิตมหาสีมาราม เป็นพระกรรมวาจารย์ พระครูวินยาลังการ (เย็น) เจ้าอาวาสวัดราชผาติการาม เป็นพระอนุสาวนาจารย์

     หลังจากอุปสมบทแล้วได้จำพรรษาอยู่ ๑ พรรษา พอรุ่งปีประมาณ พ.ศ. ๒๔๕๕ ย้ายไปอยู่วัดราชาธิวาส เพื่อศึกษาพระปริยัติธรรม สอบ นักธรรมตรี-โท ได้ตั้งใจจะศึกษาบาลีต่อ แต่หมดฉันทะ

     พ.ศ. ๒๔๖๑ เกิดเป็นโรคเหน็บชา ต้องออกมารักษาตัวอยู่ที่สำนักสงฆ์ที่บ้านแหลมกรวด ๑ พรรษา อาการทุเลาแล้วกลับเข้าปอีก ร่างกายยังไม่สมบูรณ์ เรี่ยนได้ครึ่งๆ กลางๆ จึงต้องล้มความตั้งใจไว้เดิม

     ในปี พ.ศ. ๒๔๖๓ พระญาณเวที (บุญลือ ยติกเถร) เจ้าคณะมณฑลปราจีนบุรี ได้รับโปรดเกล้าให้เป็นเจ้าคณะจังหวัดนครศรีธรรมราช พระเชย ก็อาสาออกมาด้วย ได้เป็นกำลังใหญ่ของเจ้าคณะจังหวัด ฝ่ายเลขานุการ แลกิจกรรมอื่นๆ เป็นผู้ทำงานจริงๆ สมัยก่อนการสอบไล่ งานหามรุ่งหามค่ำ เวลานั้นเครื่องพิมพ์ดีดของวัดยังไม่มี

     พ.ศ. ๒๔๗๐ พระญาณเวที ได้ย้ายไปดำรงตำแหน่งเจ้าคณะจังหวัดปัตตานี ท่านปลัดเชย ก็ได้ติดตามเป็นคู่ทุกข์คู่ยาก ของเจ้าคณะจังหวัดมณฑลปัตตานี

     เมื่ออยู่ปัตตานี ก็ได้ได้ร่วมสร้างวัดนพวงศาราม ซึ่งพระญาณเวที เป็นประธาน ขึ้นเป็นสำนักวัดอาศัยของเจ้าคณะจังหวัดมณฑลปัตตานี