***สมัยก่อน พ.ศ. ๒๔๘๔ ศักราชไทยจะเปลี่ยนในเดือนเมษายน และการนับปีนักษัตรก็จะนับวันขึ้น ๑ ค่ำเดือน ๕ ในการเปลี่ยนปีนักษัตร หรือวันปีใหม่แบบโบราณ

     เป็นบุตรของ โยมบิดาบุญเรือง และ โยมมารดาบุญเพ็ง สมัยนั้นยังไม่มีการใช้นามสกุล (พระราชบัญญัติขนานนามสกุล เมื่อวันที่ ๒๒ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๕๕ มีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ ๑ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๕๖ สมัย ร.๖) มีพี่น้องร่วมบิดามารดา ๒ คน และมีน้องสาวต่างมารดา ๒ คน ดังนี้

- พี่น้องร่วมบิดามารดา (แม่บุญเพ็ง)

๑. พระบุญรอด (พี่ชาย) อุปสมบทแล้วไปศึกษาพระปริยัติธรรมที่กรุงเทพฯ และได้มรณภาพ ณ ที่นั้นเอง เมื่ออายุ ๒๖ ปี ๖ พรรษา
๒. นายบุญมี หรือ พระครูสุวรรณสารธารี (บุญทอง ปุณฺณสุวณฺโณ) เมื่อมีอายุได้ ๗ เดือน ประมาณเดือนสิงหาคม พ.ศ. ๒๔๑๕ นางบุญเพ็งผู้เป็นมารดาได้ถึงแก่กรรม นางศรีพัฒ ผู้เป็นย่าได้รับเด็กชายบุญมีไปเลี้ยงดู ส่วนนายบุญเรืองผู้เป็นบิดา ได้มีภรรยาใหม่ มีบุตร ๒ คน

- น้องสาวต่างมารดา ๒ คน

๓.นางนวลจันทร์
๔.นางทองคำ

     ต่อมาเด็กชายบุญมีอายุได้ ๗ ขวบ ประมาณ พ.ศ. ๒๔๒๑ โยมย่าศรีพัฒ ได้นำไปฝากเป็นศิษย์วัดเพื่อเรียนอักขระสมัย กับ พระอาจารย์เนียม วัดพระอาสน์ ได้ศึกษาอยู่กับพระอาจารย์เนียม เป็นเวลา ๖ ปี ด้วยกัน จนมีความรู้ตามสมควรในสมัยนั้น สามารถที่จะใช้เป็นวิชาประจำกายได้ จึงได้กราบลาพระอาจารย์เนียมกลับบ้านเพื่อดูแลโยมย่าศรีพัฒ เป็นเวลา ๒ ปี ก่อนที่จะบรรพชาเป็นสามเณร

     บรรพชาเป็นสามเณร เมื่ออายุได้ ๑๕ ปี ประมาณปี พ.ศ. ๒๔๒๙ ณ วัดพระอาสน์ โดยมี พระอาจารย์เนียมเป็นพระอาจารย์ในการบรรพชา โดยบรรพชาได้ ๑ ปีเศษสามเณรบุญมีก็ได้ลาสิกขา (อายุ ๑๖ ปี พ.ศ. ๒๔๓๐)

     เมื่ออายุย่างเข้า ๒๑ ปี ประมาณปี พ.ศ. ๒๔๓๕ นายบุญมีประสงค์จะอุปสมบท เกิดเหตุโยมย่าศรีพัฒได้ป่วยหนัก และได้เตรียมเครื่องบริขารไว้เรียบร้อยแล้ว นายบุญมีจึงมอบเครื่องบริขารทั้งหมดให้โยมย่าศรีพัฒ เพื่อให้โยมย่าได้มีส่วนกุศลในการอุปสมบทของตน โยมย่าศรีพัฒได้ยกเครื่องบริขารทูลหัว แล้วส่งให้หลานบุญมี หลังจากนั้นไม่นาน โยมย่าศรีพัฒก็ได้สิ้นใจไปอย่างสงบ

    อุปสมบทเป็นพระภิกษุ และได้เปลี่ยนชื่อเป็นบุญทอง เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๓๕ ณ พัทธสีมาวัดโทตรี อำเภอท่าศาลา โดยมี พระครูแก้ว วัดจันพอ เจ้าคณะแขวงปากหราม เป็นพระอุปัชฌาย์ (ขณะนั้นพระครูแก้ว มีอายุ ๕๒ ปี พรรษา ๒๒) พระอาจารย์เนียม วัดพระอาสน์ เป็นพระคู่สวด ได้รับฉายาทางธรรมว่า “ปุณฺณสุวณฺโณ” แปลว่า ผู้บริบูรณ์ไปด้วยทอง ดังชื่อที่เปลี่ยนจากบุญมี เป็น บุญทอง

     ***แขวงปากหรามต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็นแขวงท่าศาลา และ อำเภอท่าศาลาในปัจจุบัน

     เมื่ออุปสมบทเป็นพระภิกษุได้จำพรรษา ณ วัดพระอาสน์ ๒ พรรษา ต่อมาประมาณ พ.ศ. ๒๔๓๗ ได้เดินทางไปศึกษาพระปริบัติธรรม ณ วัดเสมาเมือง อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช ๑ พรรษา ต่อมา พ.ศ. ๒๔๓๘ ได้เดินทางไปศึกษาพระปริยัติธรรม และการปฏิบัติ วิปัสสนากรรมฐาน ณ วัดพระเชตุพนวิมลมังคลารามราชวรมหาวิหาร (วัดโพธิ์) กรุงเทพฯ เป็นเวลา ๙ พรรษา จากนั้นได้เดินทางกลับมายังบ้านเกิด และได้จำพรรษา ณ วัดพระอาสน์ อำเภอท่าศาลา จังหวัดนครศรีธรรมราช จวบจนมรณภาพ