ในวัยเด็กได้เข้าศึกษาอักขระสมัย ในสำนักของพระอธิการยืด วัดพระพรหม และได้ศึกษาวิชาโหราศาสตร์จากนายพรัด จากนั้นได้ศึกษาวิชาต่อกระดูกจากนายดี รักษ์สุข

     อุปสมบท เมื่ออายุ ๒๔ ปี วันที่ ๕ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๕๙ ตรงกับวันอังคาร ขึ้น ๖ ค่ำ เดือน ๗ ปีมะโรง ณ วัดพระพรหม อำเภอท่าฉาง จังหวัดสุราษฎร์ธานี โดยมี พระครูยุตตโกฏฐยติกิจ (เนียม พุทฺธรกฺขิโต) ขณะดำรงสมณศักดิ์ที่ พระครูเนียม วัดบางน้ำจืด เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูรัตนวิมล (แบน มณีรตโน) ขณะดำรงสมณศักดิ์ที่พระแบน วัดอินทาราม (ท่าเคย) เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอธิการช่วย (รัตนวิจิตร) วัดพระพรหม เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาทางธรรมว่า “ธมฺมรโต” แปลว่า ผู้ยินดีในธรรม

     หลังจากการอุปสมบท พระแบน ธมฺมรโต ได้จำพรรษา ศึกษาพระธรรมอยู่ ณ วัดพระพรหม ศึกษาพระธรรมมาเรื่อยๆ จนอายุพรรษาเพิ่มขึ้นพอที่จะปกครองวัดได้ ทางพระสมุห์แบน มณีรตโน วัดท่าเคย (พระครูรัตนวิมล) เจ้าคณะตำบลท่าเคย จึงแต่งตั้งให้พระแบน ธมฺมรโต ปกครองสงฆ์เป็นเจ้าอาวาสวัดพระพรหม เป็นเจ้าอาวาสวัดพระพรหมเมื่อ พ.ศ. ๒๔๗๒ เป็นเจ้าอาวาสวัดพระพรหมอยู่ระหนึ่ง จนถึงประมาณปี พ.ศ. ๒๔๗๖ ทางวัดแหลมทอง(วัดแหลมโทง) ในบาง คลองฉนาก บ้านดอน เจ้าอาวาสได้ว่างลง ชาวบ้านจึงพร้อมใจกันมาอาราธนานิมนต์ พระแบน ธมฺมรโต จากวัดพระพรหม ให้ไปเป็นเจ้าอาวาสวัดแหลมทอง ท่านก็รับนิมนต์เนื่องมาจากเหตุผลที่ท่านเห็นว่าวัดพระพรหมนั้น มีความพร้อมในทุกได้านแล้ว ท่านจึงอยากพัฒนาวัดที่ยังไม่เจริญให้เจริญขึ้น

     เมื่อท่านมาเป็นเจ้าอาวาสวัดแหลมทอง ท่านได้พัฒนาวัดให้เจริญขึ้นมากมาย สร้างอุโบสถ ศาลาโรงธรรม กุฏิสงฆ์ต่างๆ รวมทั้งสงเคราะห์ญาติโยมจากทั่วสารทิศที่มาพึ่งบารมีท่าน พ่อท่านแบนได้ส่งเสริมการศึกษา สร้างโรงเรียนขึ้น จึงเรียกท่านว่า พระครูแบน ท่านเป็นพระสงฆ์ที่เปี่ยมด้วยเมตตา ท่านมีวิชาต่อกระดูกที่เลื่องลือ เอาเป็นว่า ถ้ามีผู้ป่วยเกี่ยวกับกระดูกแตกหรือกระดูกหักที่โรงพยาบาลรักษาไม่ได้แล้ว มาหาพ่อท่านแบน ท่านรักษาให้หายได้ทุกรายไป ยกเว้นแต่ชิ้นส่วนหลุดหาย ท่านเป็นพระหมอกระดูกที่เลื่องลือมากๆ ท่านเชี่ยวชาญมากในวิชาแขนงนี้

     ในสมัยที่ท่านเป็นเจ้าอาวาส กล่าวขานกันว่าท่านเป็นพระที่ดุ แต่เนื้อใจความจริงแล้วนั้น ท่านคือแบบอย่างของความดีด้านการเสียสละ อุทิศตนช่วยเหลือ เมื่อถ้าท่านเห็นว่าอะไรที่ไม่เหมาะไม่ควรท่านก็ต้องดุด่าเพื่อไม่ให้เกิดสิ่งนั้นซ้ำอีก เนื้อในแล้วนั้นท่านเปี่ยมไปด้วยความเมตตา แต่ในเรื่องของความเด็ดขาดนั้น เป็นอุปนิสัยของท่านเองตามลักษณะของบุคคลทั่วไป เช่นคำกล่าวที่ว่า แม้แต่พระอรหันต์ ยังมีจริตที่ต่างกัน แต่มีเป้าหมายเดียวกันที่จะพ้นทุกข์

     วัดแหลมทองตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน การเดินทางไปวัดไปได้ทางเดียว คือ ทางเรือ ในสมัยพ่อท่านแบนยังดำรงขันธ์อยู่นั้น ท่าเรือหน้าวัดไม่ได้ว่างลำเรือ มีสาธุชนผู้มาขอพึ่งบารมีเป็นจำนวนมากมาย อีกทั้งยังมีที่ต้องนอนค้างแรมที่วัดเพื่อทำการรักษาอีกด้วย ท่านก็ช่วยสงเคราะห์ให้ทุกรายไป