ยามเยาว์วัยนั้น เด็กชายแดงได้ย้ายตามครอบครัวของบิดามารดา มาสู่บ้านโคกมัน ตำบลท่ายาง กิ่งอำเภอท่ายาง จังหวัดนครศรีธรรมราช เป็นเด็กเงียบขรึม ไม่ช่างพูดช่างจา แต่มีนิสัยช่างทำ ยิ่งนานวันเข้า การแสดงออกยิ่งบ่งชัดว่ามีน้ำอดน้ำทน แม้ทำงานหนักบางสิ่งก็ไม่ปริปากบ่น แต่ไม่ยอมคนง่าย ๆ ตามนิสัยของเด็ก

     การศึกษาในวัยเด็กของท่านไม่ได้กล่าวไว้ ยามเมื่อย่างเข้าสู่วัยหนุ่ม ท่านบอกว่าได้ออกจากบ้านไปเพื่อแสวงหาโชค หรือความก้าวหน้าในชีวิต ให้สมกับที่เกิดมาเป็นลูกผู้ชาย และรู้ความหมายในชีวิตไว้ แห่งแรกในชีวิตคือสถานที่มีชื่อว่า ชะมาย อำเภอทุ่งสงในขณะนี้ ท่านได้เข้าทำงานเป็นผู้ดูแลการสร้างทางรถไฟ อยู่ประมาณปีกว่า ๆ เกิดมีศรัทธาเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา จึงได้เข้าไปอยู่วัดหาดสูง

     บรรพชาเป็นสามเณร เมื่อวันพุธที่ ๑๖ กันยายน พ.ศ. ๒๔๔๖ อายุ ๑๖ ปี ณ วัดหาดสูง ตำบลไม้เรียง อำเภอฉวาง จังหวัดนครศรีธรรมราช โดยมี พระอธิการกลาย เป็นพระอุปัชฌาย์

     อุปสมบท เมื่อวันพุธที่ ๒๐ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๕๐ ณ วัดหาดสูง ตำบลไม้เรียง อำเภอฉวาง จังหวัดนครศรีธรรมราช โดยมี พระอธิการกลาย เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอธิการสังข์ วัดไม้เรียง ตำบลไม้เรียง อำเภอฉวาง จังหวัดนครศรีธรรมราช เป็นพระกรรมวาจาจารย์

     เมื่ออุปสมบทแล้ว ก็ได้อยู่จำพรรษาปฏิบัติอาจารย์พระอุปัชฌาย์ ที่วัดหาดสูง ๑ พรรษา
     พ.ศ. ๒๔๕๒ ออกจากวัดหาดสูงได้ไปจำพรรษาที่วัดท่ายาง
     พ.ศ. ๒๔๕๓ เดินทางไปอยู่ที่วัดอรัญญาคามวาสี (วัดกะชุม) ตำบลพ่วงพรหมคร อำเภอเคียนซา จังหวัดสุราษฎร์ธานี