ครั้นอายุได้ ๘ ปี ได้ไปเรียนหนังสืออยู่ในสำนักพระครูการาม (จู) วัดมเหยงค์ อำเภอเมืองนคร จังหวัดนครศรีธรรมราช อยู่จนอายุได้ ๑๓ ปี จึงลาอาจารย์ออกจากวัด ไปอยู่บ้านพระศิริธรรมบริรักษ์ ปลัดเมืองนครศรีธรรมราช ได้เป็นผู้ช่วยกิจการทั้งหลายของท่าน จนอายุได้ ๓๐ ปี บิดามารดาถึงแก่กรรมหมด จึงออกจากบ้านพระศิริธรรมบริรักษ์ ไปคลองบ้านเรือนประกอบอาชีพที่บ้านของตนอยู่ ๑๒ ปี จึงออกจากบ้านเพื่อจะไปเยี่ยมน้องชาย ซึ่งอยู่ที่กรุงเทพฯ พอเดินมาได้เพียงอำเภอบ้านดอน จังหวัดสุราษฎร์ธานี ก็เกิดเจ็บป่วยหนักลง จึงได้เข้าไปขอพักอาศัยอยู่ที่วัดไทร ครั้งเยียวยาหายสะดวกดีแล้ว ก็เกิดศรัทธาใคร่จะบวช

     อุปสมบท เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๓๗ ณ พัทธสีมาวัดกลาง อำเภอบ้านดอน โดยมี พระครูสุวรรณรังศรี (มี) วัดกลาง เป็นพระอุปัชฌาย์ พระใบฎีกากล่อม วัดโพธิ์ไทรงาม เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระแดง วัดไทร เป็นพระอนุสาวนาจารย์

     แล้วอาศัยเล่าเรียนธรรมวินัยอยู่กับพระแดง ที่วัดไทร ๒ พรรษา ได้สร้างพระพุทธรูปไว้สำหรับวัด ๓ องค์ พ.ศ. ๒๔๔๐ ชาวบางกุ้งจึงนิมนต์ให้ไปอยู่วัดท่าทองใหม่ ตำบลบางกุ้ง ได้จัดการปลูกสร้างกุฏิวิหารโรงอุโบสถเป็นหลักฐานแล้ว ก็จัดการผูกพัทธสีมาสำเร็จในปี พ.ศ. ๒๔๕๑ เมื่อชาวบ้านเกิดความเลื่อมใสว่าท่านเป็นผู้ขยันในการงานดี จึงนิมนต์ไปอยู่วัดดอนตะเคียน (วัดวชิรประดิษฐ์) ในปี พ.ศ. ๒๔๕๒ ได้ปฏิสังขรณ์วัดให้เจริญขึ้นเป็นที่นิยมของชาวบ้านเป็นอันมาก ครั้น พ.ศ. ๒๔๕๓ ได้รับตำแหน่งเป็นพระอุปัชฌาย์ และเจ้าคณะแขวงกาญจนดิษฐ์ พ.ศ. ๒๔๕๘ ก็ได้จัดการผูกพัทธสีมาวัดดอนตะเคียนสำเร็จ เรียกว่าวัดวชิรประดิษฐ์ เวลานั้นวัดกำแพงคือวัดกาญจนารามเดี๋ยวนี้ทรุดโทรมมาก หลวงศรีสุพรรณดิฐกับพวกจึงนิมนต์พระครูเพ็ชร์ให้มาอยู่เพื่อช่วยบำรุงท่านตกลงรับ แต่ว่าเมื่อธาตุได้จัดให้เรียบร้อยแล้วจะลากลับ ต่างก็ตกลง ท่านจะให้พระขำ นนฺโท อยู่รักษาการณ์วัดวชิรประดิษฐ์ ตัวท่านได้ไปอยู่วัดกำแพง เมื่อ พ.ศ. ๒๔๕๙ ได้ไปจัดสร้างอยู่ ๓ ปี ก็ลากลับมาอยู่วัดวชิรประดิษฐ์ตามเดิม