ผนวชอยู่วัดชนะสงครามมาแต่รัชกาลที่ ๑ ในปีพ.ศ. ๒๓๔๑ แต่ไม่ได้เข้าแปลพระปริยัติธรรมเป็นแต่หม่อมเจ้าพระสามัญ มีปรากฏพระประวัติของพระองค์ในปฐมวงษ์ ดังนี้ว่า

     "กรมหลวงจักรเจษฎานั้น ไม่ได้มีพระชายาเปนสำคัญ มีแต่หญิงบาทบริจาริกเปนอันมาก ประสูติหม่อมเจ้าชายหม่อมเจ้าหญิงก็เปนอันมาก แต่ควรจะออกชื่ออยู่องค์หนึ่ง คือ หม่อมเจ้าสอนซึ่งผนวชมาแต่อายุ ๒๐ ปี ได้เล่าเรียนพระคัมภีร์พุทธวจนะอยู่บ้าง ภายหลังได้เลื่อนที่เปนหม่อมเจ้าราชาคณะปรากฏนามว่า หม่อมเจ้าศีลวราลังการ ได้เปน อธิบดีสงฆ์ในวัดชนะสงคราม"

     ในรัชกาลที่ ๓ ปี พ.ศ. ๒๓๘๓ มีพระบรมราชโองการโปรดให้สถาปนาขึ้นเทียบชั้นพระราชาคณะ ดังนี้

     “หม่อมเจ้าสร ได้ประพฤติพรหมจรรย์มาช้านาน กอปด้วยวิริยอุตสาหสึกษาคัมภีร์พุทธศาสนามาก ไม่มีอธิกรณ์อันใด อันหนึ่งให้ขุ่นเคืองใต้ฝ่าละอองทุลีพระบาท จึงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้รับสมณบริขารเสมอพระราชาคณะ มีนิจภัตเดือนละ ๓ ตำลึงแล้ว บัดนี้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมว่าพระนามเดิมนั้นไม่ถูกทำนองในภาษามคธ สวดกรรมวาจาไม่ได้ จึงมีพระบรมราชโองการมาณบัณฑูรสุรสิงหนาท ดำรัสสั่งให้หม่อมเจ้าสรรับพระนามว่า หม่อมเจ้าศีลวราลังการ ให้สมควรแก่บรรพชิตในพระพุทธศาสนาจะได้สวดกรรมวาจาโดยง่าย ให้เจริญพระชนมายุศม์ วรรณ ศุข พล ศิริสวัสดิ์ในพระพุทธศาสนาเทิญ”