ในวัยเยาว์ เด็กชายจันทร์ สุวรรณมาโจ มีสุขภาพไม่ค่อยจะแข็งแรง เพราะป่วยเป็นโรคหืด ครั้นเจริญวัยใหญ่โตขึ้นมาโรคนี้ก็หายขาดไป จนกระทั่งท่านมีอายุได้ ๖๐ ปี โรคนี้ก็กลับกำเริบขึ้นมาอีก พ.ศ. ๒๔๓๑ เด็กชายจันทร์ ได้เรียนหนังสืออักษรไทยน้อย หัดเขียนหัดอ่านจากหนังสือผูกโบราณ วรรณคดีพื้นบ้านซึ่งประชาชนในสมัยนั้นนิยมอ่านกันมาก

     พ.ศ. ๒๔๓๐ อายุได้ ๗ ปี ได้ศึกษาอักษรสมัยเบื้องต้น คือ หนังสือไทยน้อย หนังสือธรรม หนังสือขอม หนังสือไทยใหญ่ จากสำนักพระอาจารย์เคน อุตฺตโม วัดโพนแก้ว ตำบลท่าอุเทน อำเภอท่าอุเทน จังหวัดนครพนม จนมีความรู้อ่านออกเขียนได้อย่างคล่องแคล่ว เป็นที่น่าเชื่อถือและพอใจของคนในอำเภอท่าอุเทนสมัยนั้น

     พ.ศ. ๒๔๓๔ อายุได้ ๑๐ ปี บรรพชาเป็นสามเณรเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้แก่โยมบิดาที่ถึงแก่กรรม ณ วัดโพนแก้ว ตำบลท่าอุเทน อำเภอท่าอุเทน จังหวัดนครพนม โดยมี พระขันธ์ ขนฺติโก เป็นพระอุปัชฌาย์ พระหนู วิริโย เป็นผู้ให้สรณะและศีล

     พ.ศ. ๒๔๔๔ อายุได้ ๒๐ ปีบริบูรณ์ ได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุ ณ วัดโพนแก้ว ตำบลท่าอุเทน อำเภอท่าอุเทน จังหวัดนครพนม โดยมี พระเหลา ปญฺญาวโร เป็นพระอุปัชฌาย์ พระเคน อุตฺตโม เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระหนู วิริโย เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า "เขมิโย"

     พ.ศ. ๒๔๔๖ ได้รับการทำทัณหิกรรมเป็นพระธรรมยุต ณ วัดศรีอุบลรัตนาราม อำเภอเมืองอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี โดยมี พระสังฆรักขิโต (พูน) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระปัญญาพิศาลเถร (หนู) เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระครูประจักษ์อุบลคุณ (สุ้ย) เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า "เขมิโย"

     พ.ศ. ๒๔๓๔-๒๔๔๔ ศึกษาบทสวดมนต์น้อย บทสวดมนต์กลาง บทสวดมนต์หลวง หลักธรรมคัมภีร์สังคหปาฏิโมกข์ บาลีไวยากรณ์คัมภีร์มูลกัจจายน์จนจบนามกัปปะ จากสำนักพระอาจารย์เคน อุตฺตโม

     พ.ศ. ๒๔๔๕ ศึกษาหลักธรรมและคัมภีร์วิชาเดิม ในสำนักวัดพระอินทร์แปลง อำเภอเมืองนครพนม จังหวัดนครพนม

     พ.ศ. ๒๔๕๓-๒๔๕๘ ศึกษาวิชาธรรม-พุทธประวัติ-พระวินัย-เรียงความแก้กระทู้ธรรม ที่วัดเทพศิรินทราวาส เขตป้อมปราบศัตรูพ่าย กรุงเทพมหานคร สอบความรู้นักธรรมชั้นตรีได้ จนได้รับคำชมเชยจากสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ) วัดเทพศิรินทราวาส เมื่อครั้งดำรงสมณศักดิ์ที่ พระเทพกวี และศึกษาการแสดงธรรมด้วยปฏิภาณโวหาร จากสำนักพระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (จันทร์) วัดบรมนิวาส