ครั้นอายุได้ ๑๖ ปี บรรพชาเป็นสามเณร ณ วัดบ้านโนนจิก พระครูจันทา เจ้าคณะตำบลคำไฮ เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอธิการสีดา เป็นผู้ให้สรณะและศีล เมื่อบรรพชาแล้วได้ศึกษาเล่าเรียนพระธรรมวินัย ณ วัดบ้านโนนจิก จนสอบได้นักธรรมชั้นตรี

     ครั้น พ.ศ. ๒๔๗๐ พระอุปัชฌาย์เห็นว่าเป็นผู้เอาใจใส่ในการศึกษาเล่าเรียนจึงได้นำไปฝากให้อยู่วัดศรีทอง (วัดศรีอุบลรัตนาราม) อันเป็นสำนักเรียนที่มีชื่อเสียงของเมืองอุบลราชธานีในครั้งนั้นเพื่อศึกษาเล่าเรียนต่อโดยอยู่ในความปกครองของ พระศาสนดิลก (เสน ชิตเสโน) และได้บรรพชาใหม่เป็นสามเณรธรรมยุต โดยพระศาสนดิลก (เสน ชิตเสโน) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระปลัดปุ้ย วัดศรีทอง เป็นอาจารย์ให้สรณะและศีล

     ครั้นถึง พ.ศ. ๒๔๗๑ พระศาสนดิลก ได้จัดส่งเข้ามาอยู่วัดบรมนิวาส กรุงเทพมหานคร เพื่อจักได้ศึกษาเล่าเรียนได้มากยิ่งขึ้นในปี พ.ศ. ๒๔๗๑ อายุครบ ๒๐ ปี จึงได้อุปสมบทเมื่อวันที่ ๒๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๗๑ ณ วัดบรมนิวาส โดยมี พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (จันทร์ สิริจนฺโท) เจ้าอาวาสวัดบรมนิวาสขณะนั้น เป็นพระอุปัชฌาย์ พระครูวินัยธรปลื้ม เป็นกรรมวาจาจารย์ พระสมุห์คำ เป็นอนุสาวนาจารย์