ช่วงวัยเยาว์เข้าเรียนที่โรงเรียนประชา บาลท่าลาดขาว จนสำเร็จประถมศึกษาปีที่ ๔ ก่อนลาออกมาช่วยโยมบิดามารดา

     บรรพชาเป็นสามเณร เมื่อวันที่ ๒ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๘๗ ณ วัดพลับพลา ตำบลพลับพลา อำเภอโชคชัย จังหวัดนครราชสีมา โดยมี พระครูพรหมพงศ์พิสุทธิ์ (ภู่ พรหมสโร) วัดพลับพลา เป็นพระอุปัชฌาย์

     ในระหว่างเป็นสามเณร ศึกษาพระปริยัติธรรม พ.ศ. ๒๔๘๙ สามารถสอบได้นักธรรมชั้นตรี-โท-เอก ตามลำดับ ที่สำนักเรียนวัดท่าลาดขาว ก่อนย้ายมาเรียนในกรุงเทพฯ อยู่ที่วัดจักรวรรดิ

     อุปสมบทเป็นพระภิกษุ เมื่อวันที่ ๖ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๙๕ ณ พัทธสีมาวัดจักรวรรดิราชาวาส แขวงจักรวรรดิ เขตสัมพันธวงศ์ กรุงเทพมหานคร โดยมี พระคุณาจารวัตร (ไช้ สุวณฺโณ) เจ้าอาวาสวัดจักรวรรดิราชาวาส เป็นพระอุปัชฌาย์ สมเด็จพระธีรญาณมุนี (ธีร์ ปุณณกมหาเถร) เมื่อดำรงสมณศักดิ์ที่ พระเทพเมธี เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระวรญาณมุนี (เสถียร ธัมมสาโร) วัดจักรวรรดิราชาวาส เป็นพระอนุสาวนาจารย์

     ภายหลังอุปสมบท ศึกษาเล่าเรียนพระปริยัติธรรม พ.ศ. ๒๔๙๖ สามารถสอบได้เปรียญธรรม ๗ ประโยค

     จากนั้นท่านเดินทางไปศึกษาต่อประเทศอินเดีย และสอบได้ปริญญา ปฏิอาจาริยะ คือ ปริญญาโท ฝ่ายภาษาและวรรณคดีบาลี ตามหลักสูตรการศึกษาอย่างเก่าของอินเดีย รัฐบาลเทียบฐานะเท่าปริญญาตรี เกียรตินิยมของหลักสูตรระบบใหม่ โดยศึกษารวม ๙ หมวดวิชา ตอบด้วยภาษาบาลีทั้งสิ้น ควบคู่กับภาษาอังกฤษ แต่ในการถามตอบด้วยภาษาบาลีทั้งสิ้น ดำเนินการสอบโดยมหาวิทยาลัยสันสกฤต แห่งรัฐพิหาร ประเทศอินเดีย

     พ.ศ. ๒๕๐๙ ผลจากการเรียนดี ทำคะแนนในการสอบได้ดีดังกล่าว สถาบันการศึกษาพุทธศาสนานาลันทาได้เสนอชื่อให้ได้รับทุนทำปริญญาเอก ที่มหาวิทยาลัยพาราณสี เมืองพาราณสี รัฐอุตตระ ประเทศอินเดีย

     เข้าเป็นนักศึกษาปริญญาเอก ของมหาวิทยาลัยพาราณสี ค้นคว้าเรียบเรียงวิทยานิพนธ์ด้านภูมิประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา โดยได้รับทุนการศึกษาในชั้นต้นจากมหาวิทยาลัยพาราณสี และต่อมาเปลี่ยนเป็นทุนที่สูงขึ้นจากรัฐบาลอินเดีย แต่ด้วยสุขภาพไม่อำนวย จึงต้องงดการศึกษา และกลับประเทศไทยในพ.ศ. ๒๕๑๘