อุปสมบท เมื่อปี พ.ศ. ๒๓๙๐ (สมัย ร.๔) โดยมี พระฉาย เป็นพระอุปัชฌาย์ พระปลัดรอด เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระสมุห์นุน เป็นพระอนุสาวนาจารย์

     เมื่ออุปสมบทแล้ว พำนักอยู่วัดโพธาวาส
     -พรรษา ที่ ๖ (พ.ศ. ๒๓๙๖) เป็นเจ้าอาวาสวัดโพธาวาส
     -พรรษาที่ ๑๑ (พ.ศ. ๒๔๐๑) ได้เดินทางเข้าศึกษาคันถธุระวิปัสนากรรมฐานในกรุงเทพฯ ณ สำนักวัดหนังฯ ธนบุรี สำนักเดียวกับหลวงปู่เอี่ยม สุวณฺณสโร (หลวงปู่เอี่ยมท่านกำเนิด พ.ศ. ๒๓๗๕) หลวงปู่ (มี) มีความอาวุโสกว่าหลวงปู่เอี่ยม ๖ ปี สำนักนี้มีหลวงปู่รอด วัดโคนอน เป็นพระอาจารย์สอนคันถธุระอยู่ หลวงปู่มีได้ศึกษาอยู่ ๓ พรรษา (พ.ศ. ๒๔๐๓) จากนั้นกลับมาวัดโพธาวาสตามเดิม
     -พรรษาที่ ๒๙ (พ.ศ. ๒๔๑๙) ไป กทม. อีกครั้ง... แล้วกลับออกมา จากนั้นเมื่อวันจันทร์ ขึ้น ๘ ค่ำ เดือน ๘ ปีวอก พ.ศ. ๒๔๒๗ ร.๕ พระราชทานสมณศักดิ์ที่ "พระครูสุวรรณรังษี"และเป็นพระอุปัชฌาย์ จากนั้นท่านย้ายจากวัดโพธาวาส ไปเป็นเจ้าอาวาสวัดกลาง บ้านดอน เมื่อ พ.ศ. ๒๔๓๒