บรรพชาอุปสมบท เมื่อปี พ.ศ.๒๔๐๔ อายุได้ ๒๕ ปี ณ วัดจักรวรรดิราชาวาส โดยมี พระอาจารย์นอง วัดจักรวรรดิราชาวาส เป็นพระอุปัชฌาย์ เจ้าอธิการแบน วัดดิษหงสาราม เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอาจารย์ทอง วัดดิษหงสาราม เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า อินฺทสโร แปลได้ว่า ผู้มีเสียงเหมือนพระอินทร์

     ภายหลังอุปสมบทเรียนวิปัสสนาธุระ และ ไปเที่ยวธุดงค์แทบทุกปีเป็นนิตย์ จนได้เป็นพระอาจารย์สอนวิปัสสนาธุระอยู่ในวัดจักรวรรดิฯ เรียกกันว่า "พระอาจารย์มา" ในสมัยรัชกาลที่ ๔

     พระพุฒาจารย์เป็นสมณศักดิ์พระราชาคณะยก ไม่มีเปรียญ ซึ่งมีจำนวนน้อยรูป ที่จะได้รับพระราช ทาน
     ด้วยท่านเป็นพระเถระที่เอาใจใส่ในวิปัสสนาธุระและนวกรรม นับแต่ยังเป็นภิกษุหนุ่มจนถึงมรณภาพ จึงเป็นที่ต้องพระราชหฤทัยในรัชกาลที่ ๖ โปรด แต่งตั้งเป็นพิเศษ
     ผู้ที่เคารพนับถือมีตั้งแต่ระดับเชื้อพระวงศ์ เจ้านาย ขุนนาง ตลอดลงมาถึงประชาชนทั่วไป บุคลิกลักษณะของท่านน่าเกรงขาม รูปกายสูงใหญ่ แต่ภายในแฝงไว้ด้วยความมีคุณธรรม มีเมตตากรุณา อีกทั้งมีอัธยาศัยโอบอ้อมอารี
     ชีวิตของท่านดำเนินไปด้วยผลงาน ทั้งที่ปรากฏออกมาในด้านพระศาสนา และความศักดิ์สิทธิ์
     งานอันยิ่งใหญ่ของท่านคือ การสร้างสรรค์ปูชนียวัตถุสำคัญไว้ที่วัดจักรวรรดิฯ โดยเป็นหัวหน้าสร้างพระพุทธบาทจำลองขึ้น จนถือเป็นประเพณีจัดให้มีงานนมัสการกลางเดือน ๓ เป็นนักขัตฤกษ์ประจำปีมาจนทุกวันนี้
     ในการจัดงานครั้งแรก พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เสด็จทอดพระเนตรแล้วทรงมีพระราชศรัทธาโปรดให้สร้างมณฑปน้อย ครอบสวมรอยพระพุทธบาทจำลอง พระราชทานเป็นพุทธบูชา
     นอกเหนือจากงานสร้างถาวรวัตถุต่างๆ ทางด้านการศึกษาทางศาสนา ก็ปรากฏว่าในยุคสมัยการปกครองของท่านอุดมไปด้วยพระคณาจารย์ที่เชี่ยวชาญทางสมถวิปัสสากรรมฐานและผู้ทรงความรู้พระไตรปิฎกถึงขีดสูง หลายต่อหลายรูป
     ในด้านวัตถุมงคล ท่านจะสร้างในโอกาสสำคัญ และปลุกเสกด้วยตนเอง เป็นพระเครื่องแบบพระพุทธรูปขนาดเล็ก เนื้อทองผสมคล้ายขันลงหิน อมเหลืองและแดงประมาณ ๑๐ กว่าพิมพ์