เมื่อมีอายุครบเกณฑ์ เรียนหนังสือ บิดามารดา ก็ได้ส่งให้เข้าเรียนที่โรงเรียนดอนมะตูม ตำบล น้ำรอบ อำเภอ พุนพิน เมื่อจบชั้นประถมปีที่ ๔ แล้วก็ได้เข้าเรียนอยู่ที่วัดน้ำรอบ โดยอาศัยว่าบ้านก็อยู่ไม่ไกลจาดวัดเท่าไหร่ ว่างจากการเรียนก็เดินกลับไปบ้านช่วยพ่อแม่ทำนาทำสวน บางครั้งก็ไม่กลับ กระทั่งอายุได้ ๑๓ ปีเต็ม ก็จำต้องออกจากวัดน้ำรอบ ด้วยบิดาซึ่งเปรียบเสมือนเสาหลักของครอบครัวเสียชีวิตลงอย่างกะทันหัน ตนเองในฐานะพี่คนโตต้องเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงสำคัญ ช่วยแม่ทำงานและเลี้ยงน้องควบคู่ไปด้วย เวลาที่จะไปเล่นกับเพื่อนฝูงในวัยเดียวกันแทบไม่มีเลย ๗ ปี ให้หลังพออายุได้ ๒๐ ปี ครอบครัวที่มีแม่เป็นเสาหลักก็ล้มลงอีกคน ความตั้งใจที่จะบวชให้แม่เห็นชายผ้าเหลืองก็เป็นอันหยุดชะงัก ต้องเป็นธุระดูแลไร่นาเทือกสวนปันส่วนให้น้องๆ ช่วยกันดูแล เมื่อได้จัดการ จัดสรรปันส่วนตรงนี้เสร็จสรรพ ตนเองก็เดินหน้ามุ่งสู่ความสงบทันที ตามที่ได้ตั้งใจไว้ ตั้งแต่ก่อนแม่จะสิ้น

     อุปสมบท เมื่อวันที่ ๑๒ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๙๓ ณ พัทธสีมา วัดวิหาร ตำบลน้ำรอบ อำเภอ พุนพิน จังหวัดสุราษฎร์ธานี โดยมี พระธรรมปรีชาอุดม (พุ่ม ธมฺมปาโล) วัดตรณาราม เจ้าคณะจังหวัดสุราษฎร์ธานี เป็นพระอุปัชฌาย์ พระมหาสว่าง ปทุโม เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระมหาเฟื้อ อุตรญาโน เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่าทางธรรมว่า “อนุภาโส”

     เมื่ออุปสมบทแล้วได้มาอยู่จำพรรษาที่วัดน้ำรอบ เพื่อปฏิบัติอุปัฎฐากอาจารย์ ก็คือ พระครูปิยศีลวัตร (นึก) เจ้าอาวาส วัดน้ำรอบ ขณะนั้น ซึ่งท่านได้เคยให้ความเมตตาเอ็นดู สมัยที่พระจ่างยังเป็นเด็กวัดอยู่ในความดูแลของท่านขณะยังไม่ได้อุปสมบท อยู่ปรนนิบัติอาจารย์และร่ำเรียนพระธรรมวินัยแล้วท่านก็สอบได้นักธรรมชั้นตรี ในพรรษาแรกนั่นเอง พรรษาที่สาม ก็สอบได้นักธรรมชั้นโท และพรรษาที่สี่ ก็สอบได้นักธรรมชั้นเอก ร่ำเรียนได้ดีกรีนักธรรมชั้นเอกแล้ว พระภิกษุจ่าง ซึ่งยังเป็นหนุ่มตอนนั้นก็ได้ขออนุญาตพระอาจารย์ (พระครูปิยศีลวัตร) ออกเดินทางไปแสวงหาวิชาความรู้ ท่านบอกว่า สุราษฎร์ธานี ยังไม่มีสำนักไสยเวท ให้เรียน อย่างจริงจังนัก ทราบข่าวว่าที่วัดท่าเสม็ด อำเภอชะอวด จังหวัดนครศรีธรรมราช มีพระเกจิอาจารย์ที่เชี่ยวชาญด้านไสยศาสตร์มากอยู่รูปหนึ่ง ชื่อ หลวงพ่อว่อน (พระครูวิสาท) จึงมีความสามารถอย่างแรงกล้าที่จะไปขอมอบตัวเป็นศิษย์ เพื่อศึกษาวิชาคาถาอาคมต่างๆ เมื่อพระอาจารย์ (พระครูปิยศีลวัตร) ไม่ขัดข้องท่านก็เดินทางเข้าสู่วัดท่าเสม็ดทันที และได้เรียนวิชาจากหลวงพ่อว่อน จนจบสิ้น หลังจากนั้นก็ได้กราบลาหลวงพ่อว่อน และในปี ๒๔๙๗ ได้เดินทางไปศึกษาวิชาเพิ่มเติมที่สำนักเขาอ้อ โดยได้สมัครตัวเข้าเป็นศิษย์กับพ่อท่านปาน วัดเขาอ้อ และได้ศึกษาวิชาอาคม จาก พ่อท่านปาน จนหมดสิ้น เป็นเวลาประมาณ ๑ ปี ซึ่งตอนนั้นได้ร่ำเรียนวิชาไปพร้อมกับศิษย์รุ่นพี่อย่าง ท่านพลตำรวจตรี ขุนพันธรักษ์ราชเดช ซึ่งก็เป็นศิษย์สำนักเดียวกัน หลังจากสอบนักธรรมชั้นเอกได้ ก็กลับมาสุราษฎร์ธานี มาอยู่ที่วัดน้ำรอบ และได้เริ่มสร้างวัดเกาะกลาง ในปี ๒๔๙๘ และไปศึกษาฝ่ายวิปัสสนากัมมัฎฐาน วัดพระบรมธาตุไชยา

     ปี พ.ศ. ๒๔๙๙ กลับมาเปิดสำนักปฏิบัติ ณ วัดน้ำรอบ

     ปี พ.ศ. ๒๕๐๐ มาจำพรรษา ณ วัดเกาะกลาง ได้เริ่มสร้างสะพานข้ามมาวัด ตั้งแต่นั้นมาได้สอนกัมมัฎฐาน

     ปี พ.ศ. ๒๕๐๑ เริ่มออกธุดงค์ ไปทางฝ่ายใต้ พังงา , ภูเก็ต , กระบี่ , ตรัง เป็นเวลาหนึ่งเดือน หลังจากนั้นได้กลับมาทำงานที่วัดเกาะกลาง

     ปี พ.ศ. ๒๕๐๒ เข้าประชุมเรื่อง วิปัสสนากัมมัฎฐาน ณ วัดมหาธาตุ สอนนักธรรมต่อควบคู่กับทำงานไปด้วย หลังจากนั้นก็ออกธุดงค์ ประจำ โดยเดินธุดงค์ กับพระประมาณ ๔- ๕ รูป หลังจากนั้นไปปีละครั้ง เป็นคณะกับสมเด็จพุฒาจารย์ (อาส อาสโภ) ทุกปี จนท่านสิ้นบุญ ก็ได้เดินธุดงค์ ตามลำดับต่อมา ธุดงค์ไกลที่สุดก็ตั้งแต่จังหวัดสุราษฎร์ธานี ไปจนถึงจังหวัดเชียงใหม่ ใช้เวลาในการธุดงค์ ประมาณ ๓ เดือน จนถึง พ.ศ. ๒๕๒๔ พระครูปิยศีลวัตร (นึก) เจ้าอาวาสวัดน้ำรอบถึงมรณะภาพไป หลวงพ่อกระจ่างต้องไปอยู่วัดน้ำรอบ ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาส ในระหว่างนั้นไปร่วมประชุมเรื่องกัมมัฎฐานบ้าง และร่วมทำพิธีพุทธาภิเษกอยู่บ่อยครั้ง และ สร้างวัดน้ำรอบมาเป็นเวลาประมาณ ๑๐ ปีเศษ เสนาเสนาะมีพอประมาณแล้ว ได้กลับไปจำวัด ที่วัดเกาะกลาง ซึ่งเป็นวัดบ้านเกิด จนถึงปัจจุบัน