เมื่ออายุได้ ๑๐ ปี ได้เรียนภาษาไทยกับพระอาจารย์ชัง วัดขวิด อยู่ ๒ ปี แล้วย้ายไปเรียนกับพระสุนทรมุนี (ใจ) ขณะยังเป็นพระปลัดอยู่วัดมณีธุดงค์

     เมื่ออายุได้ ๑๓ ปี ได้บรรพชาเป็นสามเณรแล้วเรียนภาษาบาลีที่วัดมณีธุดงค์ต่อจนกระทั่งอายุได้ ๑๖ ปี ตรงกับปี พ.ศ. ๒๔๔๐ จึงย้ายไปอยู่วัดมหาธาตุยุวราชรังสฤษฎิ์ เรียนภาษาบาลีกับพระยาธรรมปรีชา (ทิม) และหลวงชลธีธรรมพิทักษ์ (ยิ้ม) เมื่อยังเป็นมหาเปรียญ ต่อมาเรียนกับพระอมรเมธาจารย์ (เข้ม ธมฺมสโร) วัดมหาธาตุฯ สมเด็จพระวันรัต (แดง สีลวฑฺฒโน) สมเด็จพระวันรัต (ฑิต อุทโย) และสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส เมื่อยังดำรงพระยศเป็นกรมหลวง จนสอบได้เปรียญธรรม ๕ ประโยคในปี พ.ศ. ๒๔๔๔

     อุปสมบทเป็นพระภิกษุ เมื่อ พ.ศ. ๒๔๔๕ ที่วัดมหาธาตุฯ โดยมี สมเด็จพระวันรัต (ฑิต อุทโย) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระธรรมวโรดม (จ่าย ปุณฺณทตฺโต) เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระเทพเมธี (เข้ม ธมฺมสโร) เป็นพระอนุสาวนาจารย์

     หลังจากอุปสมบทแล้วได้เข้าสอบอีกในปี ร.ศ. ๑๒๒ และสอบได้เพิ่มอีก ๒ ประโยค รวมเป็นเปรียญธรรม ๗ ประโยค ต่อมาเข้าสอบอีกได้เป็นเปรียญธรรม ๘ ประโยคในปี ร.ศ. ๑๒๓ และในที่สุดสอบได้เปรียญธรรม ๙ ประโยค ในปี ร.ศ. ๑๒๔