อุปสมบท เมื่อวันที่ ๑๒ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๔๙ ณ วัดป่าหวาย อำเภอพรหมบุรี จังหวัดสิงห์บุรี โดยมี พระครูพรหมนครบวรราชมุนี (ศุข พฺรหฺมรํสี) เจ้าอาวาสวัดป่าหวาย เป็นพระอุปัชฌาย์ พระปลัดรอด วัดกลางพรหมนคร เป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอธิการปั้น วัดศรีสาคร เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า "ธมฺมปญฺโญ" มีความหมายว่า "ผู้มีปัญญาในทางธรรม"

     หลังจากอุปสมบทแล้ว ๑ พรรษา ได้เดินทางไปศึกษาพระปริยัติธรรมกับ พระเทพโมลี (แก้ว) ที่สำนักวัดมหรรณพารามวรวิหาร แขวงเสาชิงช้า เขตพระนคร กรุงเทพมหานคร อยู่ประจำ ๕ พรรษา จนมีความรู้แตกฉานทางธรรม พอถึง พ.ศ. ๒๔๕๔ ท่านเจ้าคุณพระมงคลทิพยมุนี เจ้าอาวาสวัดจักรวรรดิราชาวาส เห็นว่าหลวงพ่อดี เป็นพระที่ปฏิบัติเคร่งครัดในพระธรรมวินัย จึงได้นิมนต์ให้มาเป็นเจ้าอาวาสวัดแจ้งพรหมนคร แทนเจ้าอาวาสรูปเก่าที่มรณภาพไป

     หลวงพ่อดี อยู่เป็นเจ้าอาวาสวัดแจ้งพรหมนครได้ ๖ ปี เห็นว่าความรู้ในทางธรรม ยังไม่แตกฉานเพียงพอ จึงได้เดินทางมาศึกษาเล่าเรียนในสำนักท่านเจ้าคุณพระมงคลทิพยมุนี (มุ้ย) เจ้าอาวาสวัดจักรวรรดิราชาวาส อีกประมาณ ๒ พรรษา

     ด้านการศึกษา แนวทางวิปัสสนากรรมฐาน และพุทธาคมนั้น หลวงพ่อดี ศึกษาจากหลายอาจารย์ อาทิ พระครูพรหมนครบวรราชมุนี (ศุข) วัดป่าหวาย จังหวัดสิงห์บุรี, พระมงคลทิพยมุนี (มุ้ย) วัดจักรวรรดิราชาวาส กรุงเทพฯ, หลวงปู่รอด วัดโบสถ์ (แม่น้ำน้อย) จังหวัดสิงห์บุรี, หลวงปู่ม่วง วัดโบสถ์ (แม่น้ำเจ้าพระยา) จังหวัดสิงห์บุรี, พระอธิการอ่อน วัดปากน้ำ จังหวัดนนทบุรี เป็นต้น

     หลวงพ่อดี สร้างความเจริญให้กับวัดแจ้งพรหมนคร เป็นอย่างมาก ท่านสร้างอุโบสถ ศาลาการเปรียญ โรงเรียนพระปริยัติธรรม กุฏิ และโรงเรียนประชาบาลวัดแจ้งพรหมนคร ด้วยปฏิปทาของหลวงพ่อดี ที่มีเมตตาต่อชาวบ้านและประชาชนโดยทั่วไป เคร่งครัดในพระธรรมวินัย จึงมีผู้คนเคารพศรัทธามาก ใครมีเรื่องทุกข์ร้อนก็มาให้หลวงพ่อช่วยปัดเป่าให้